Zgodnie z oceną Państwowej Inspekcji Sanitarnej sytuacja związana z epidemią koronawirusa nie zmusza MEN do ograniczania pracy wszystkich szkół w roku szkolnym 2020/2021. Dlatego w większości tego typu placówek będzie od września obowiązywał tradycyjny, stacjonarny model nauczania. Wyjątkiem mogą być szkoły zlokalizowane w powiatach, gdzie obecnie notuje się największy wzrost liczby zakażeń. Jednak o tym, czy w tych szkołach będzie od września obowiązywał model nauczania tradycyjny, hybrydowy czy zdalny, dowiemy się pod koniec sierpnia.
Tam, gdzie będzie to możliwe, dzieci będą sadzane w ławkach pojedynczo. Jednak większość szkół nie będzie miała takiej możliwości, więc uczniowie będą siedzieć tak, jakby epidemii nie było – obok siebie. Nie będzie obowiązku noszenia maseczek w szkole. Normalnie pracować mają świetlice szkolne, odbywać się będą zajęcia WF. Zaleca się jednak, aby często wietrzyć pomieszczenia, codziennie je sprzątać i myć, a w czasie lekcji wychowania fizycznego unikać ćwiczeń w parach. Zajęcia sportowe, o ile będzie to możliwe, powinny odbywać się na świeżym powietrzu. Są to jednak tylko zalecenia, a nie obowiązujący reżim sanitarny.
Normalnie mają pracować także ośrodki przeznaczone dla uczniów ze specjalnymi potrzebami. Nie ma mowy o ograniczaniu pracy takich szkół i poradni psychologiczno-pedagogicznych oraz ograniczaniu uczniom dostępu do nich.
W sytuacji zagrożenia, gdy w szkole zostanie zdiagnozowany koronawirus, dyrektor szkoły będzie mógł rekomendować zmianę modelu nauczania. Jednak decyzja będzie zależała od zgody władz lokalnych oraz opinii inspektora sanitarnego. Zatem odpowiedzialność za zmianę systemu nauczania na hybrydowy lub zdalny nie będzie autonomiczną decyzją dyrektorów szkół.
Minister Piontkowski oznajmił też, że przepisy pozwalające na zawieszenie działania szkół pozostają zachowane. Zatem w sytuacji wyjątkowej, wprowadzenie obligatoryjnej nauki zdalnej we wszystkich szkołach w kraju, będzie mogło być wydane.
Minister Edukacji Narodowej podkreślił, że model hybrydowy (część dzieci uczy się zdalnie, część stacjonarnie) lub zdalny, będzie mógł być wprowadzony na czas określony, na dwa-trzy tygodnie, czyli na tyle, ile mniej więcej trwa kwarantanna. Wysyłani na nią nauczyciele i uczniowie zwykle przebywają na zwolnieniu lekarskim, które wyklucza pracę i naukę. Jednak MEN rozważa zmodyfikowanie podejścia do takich sytuacji: jeśli nauczyciel na kwarantannie będzie się czuł dobrze, nie ma przeciwwskazań, żeby pracował zdalnie. Podobnie ma być z uczniami. Jednak sprawa nie jest jeszcze uregulowana przepisami – nad ich sformułowaniem będą się zastanawiać specjaliści.
Aby uniknąć chaosu, Główny Inspektorat Sanitarny pracuje nad modelami, które pozwolą wdrażać konkretne procedury w konkretnych okolicznościach. Pozwoli to na ograniczenie, w razie potrzeby, zajęć odbywających się stacjonarnie lub sprawne wysłanie uczniów i nauczycieli na naukę i pracę zdalną. Modele te mają być gotowe przed rozpoczęciem roku szkolnego.
Minister przyznał, że wykorzystanie środków unijnych nie jest łatwe i wymaga długich procedur. Są plany, aby przenieść środki przeznaczone na inne cele na dofinansowanie systemu nauki zdalnej. Kilkadziesiąt milionów miałoby pójść na szkolenia nauczycieli, zakup sprzętu, uzupełnienie platformy edukacyjnej e-podręczniki. MEN myśli też o zakupie oddzielnego komunikatora, niestety dotąd nie udało się tego zakontraktować.
Wnioski? Wraca nauka stacjonarna, choć mogą być wyjątki. Prace nad przepisami i inwestycjami trwają, ale nic nie jest jeszcze gotowe. Szkoły i świetlice mają pracować, jakby koronawirusa nie było, ale mają też być przygotowane na naukę hybrydową i zdalną. Specjaliści myślą, a nauczyciele, rodzice i dzieci czekają.
Czy zapowiedzi ministra pozwolą dzieciom i nauczycielom na skuteczną naukę i pracę? Nie pozostaje nic innego, jak mieć nadzieję, że tak. Choć doświadczenia z końcówki poprzedniego roku szkolnego nie napawają optymizmem – jeśli niewiele się zmieni, to i jakość nauczania się nie poprawi.
Sprawdź też:
Półmetek wakacji już za nami i coraz gorętszym tematem jest pytanie, jak będzie wyglądała edukacja naszych dzieci wraz z nowym rokiem szkolnym. Z Ministerstwa Edukacji padła w środę deklaracja, że dzieci powrócą do ławek szkolnych. Głos w dyskusji zabrał także znany epidemiolog i jest to ciekawa propozycja, jak rozwiązać problem edukacji w reżimie sanitarnym. Wracać do szkoły, ale „hybrydowo" Zdaniem epidemiologa dzieci powinny powrócić do ławek szkolnych. „Powrót do szkół powinien mieć formę hybrydową, to znaczy: dwa tygodnie w szkole, dwa tygodnie nauki zdalnej" – mówi dr Paweł Grzesiowski. Potem zamiana – tak, jak ma to miejsce w zakładach pracy, gdzie połowa załogi chodzi do biura, a połowa pracuje z domu – mówi lekarz. Wówczas, jeżeli dojdzie do zakażeń, na kwarantannę trafia tylko część pracowników. Dzieci w szkole według „inteligentnej kwarantanny" Zdaniem dr Grzesiowskiego niewykluczone, że trzeba by było jednego nauczyciela oddelegować tylko do pracy zdalnej, a innego wyłącznie do nauki w szkole. Epidemiolog podkreśla, że jest jeszcze blisko 30 dni do rozpoczęcia nauki i postuluje, aby powstały w gminach, powiatach i miastach lokalne sztaby antykryzysowe , złożone m.in. z powiatowych inspektorów sanitarnych, dyrektorów placówek oraz przedstawicieli władz samorządowych i wojewódzkich. Chodzi o to, aby nie tylko na dyrektorach szkół spoczywał ciężar odpowiedzialności za funkcjonowanie szkoły. Takie zespoły pracowałyby codziennie i na bieżąco reagowały na sytuację epidemiologiczną. Podejmowałyby decyzję, czy kontynuować naukę w szkołach, czy nie. Zdaniem Grzesiowskiego „powinno to zależeć od liczby przypadków zakażeń w danym regionie oraz 5-6 innych wskaźników. Jeśli nowych zachorowań brak albo jest kilka, można szkołę otwierać. Ale jeśli w ostatnim czasie było wesele i przypadków wkrótce może być 50, lepiej...
Najlepsze przekąski do szkoły są proste i szybkie w przygotowaniu. To surowe warzywa i owoce, zrobione w domu kanapki ze zdrowych produktów i soki warzywne lub woda jako dodatek do kanapek. Przekąski do szkoły dla dzieci: rola przekąsek przekąski do szkoły – propozycje nie przekarmiaj dziecka! Rola przekąsek do szkoły dla dzieci Przekąski mają zaspokoić głód, ale nie sycić na tyle, by dziecko nie zjadło głównego posiłku. Zdrową przekąskę dla dziecka trzeba dopasować do jego wieku. Uczniowi, jeśli lubi słodki smak, można podać kawałek domowego ciasta , najlepiej z owocami, ale może to być też garść bakalii, orzechy wymieszane z suszonymi morelami. Na przekąski do szkoły dla dzieci świetnie nadadzą się także wafle ryżowe, chrupki kukurydziane, gotowane warzywa, np. marchewka. Jeśli dziecko jest bardzo głodne, można podać mu kanapki z warzywami i serem . Warto pamiętać, że przekąska nie powinna dostarczać więcej niż 100 kcal. Nie należy też przesadzać z liczbą przekąsek w ciągu dnia. Dlatego jeśli dziecko wraca ze szkoły na obiad lub je obiad w szkole, przekąska powinna pozwolić mu do niego dotrwać, czyli zaspokoić pierwsze uczucie głodu, które pojawi się w szkole po zjedzonym w domu śniadaniu. Zdrowe przekąski do szkoły Poniżej podajemy konkretne propozycje przekąsek do szkoły dla dzieci. Każda z nich zawiera ok. 100 kcal. Aby dziecko mogło zabrać je do szkolnego plecaka , warto zaopatrzyć się w pudełko na drugie śniadanie . Najlepsze są te z przegródkami, które mobilizują rodzica do wypełnienia ich różnymi produktami. Dzięki temu fit jedzenie do szkoły staje się bardziej atrakcyjne dla dziecka i zdrowsze. Zdrowy lunch do szkoły – ok. 100 kcal każdy zestaw : pół szklanki winogron i 7 migdałów, 3 średnie pokrojone w słupki marchewki i 10 orzeszków pistacjowych, 12 pomidorków...
Uczenie dziecka samodzielności jest jedną z ważniejszych rzeczy, jakie powinien robić rodzic, by ułatwić malcowi dorastanie. Okazuje się, że wożenie dziecka do szkoły i z powrotem, oprócz tego, że jest wygodne i szybkie, powoduje… trudności z orientacją w przestrzeni. Dzieci chodzące do szkoły pieszo mają więcej czasu na kontemplację otaczającej ich rzeczywistości, a tym samym zapamiętują więcej szczegółów. Dzieci dowożone z miejsca na miejsce zdecydowanie gorzej sobie z tym radzą. Dzieci poruszające się samochodami nie orientują się w okolicy miejsca zamieszkania Pewien badacz, Bruce Appleyard, postanowił sprawdzić, jak widzą swoje otoczenie dzieci, które na co dzień poruszają się głównie pieszo lub na rowerze i te, które wożone są autami. Do badania zaprosił 9- i 10-latków i podzielił ich na dwie grupy. Następnie polecił im, by narysowali mapę swojej okolicy , na której miały znaleźć się takie punkty, jak: szkoła, domy kolegów i koleżanek oraz inne miejsca, które bardzo lubią lub których nie lubią. Nazywa się to kognitywnym mapowaniem. Na gotowych mapach dzieci miały różnymi kolorami zaznaczyć emocje, jakie odczuwają w stosunku do danych miejsc – na czerwono zakreślić niebezpieczeństwo, na pomarańczowo – niechęć. Dzieci jeżdżące autami odczuwają więcej zagrożeń Wniosek, jaki naukowiec wysnuł z analizy prac dzieci, były dość zaskakujące. Okazało się, że te z nich, które na co dzień poruszały się samochodami nie dość, że dużo częściej kolorowały różne miejsca na pomarańczowo i czerwono, to jeszcze generalnie robiły znacznie mniej szczegółowe mapy . Dzieci chodzące do szkoły pieszo częściej wskazywały miejsca, które lubią i w których się bawią. Ich mapy miały też więcej szczegółów takich jak ulice, drzewa, budynki. Nie znaczy to, że mieszkały w okolicach, w których infrastruktura była bardziej bogata w te elementy,...
