Infekcja intymna w ciąży zdarza się częściej. Za większą skłonność ciężarnych do stanów zapalnych dróg rodnych odpowiadają zmiany hormonalne typowe dla ciąży. Jeśli zauważysz inny niż zwykle zapach i wygląd śluzu, idź do lekarza. To pierwsze sygnały, że dzieje się coś niedobrego. Nie należy ich bagatelizować. Infekcja intymna może wpłynąć nie tylko na stan zdrowia przyszłej mamy, ale także przyczynić się do kłopotów z ciążą. Konsekwencją nieleczenia infekcji intymnej może być zakażenie dziecka, poronienie lub przedwczesny poród. Sprawdzamy, jak objawiają się infekcje intymne, co je powoduje i w jaki sposób się je leczy.
Spis treści:
1. Infekcje intymne w ciąży – objawy
2. Rodzaje infekcji intymnych w ciąży:
3. Leczenie infekcji intymnych w ciąży + profilaktyka
Infekcje intymne zwykle przebiegają z wyraźnymi symptomami, że w drogach rodnych dzieje się coś niedobrego. Aby iść do lekarza, wystarczy zauważyć u siebie jeden z poniższych objawów:
Poniżej zamieszczamy zwięzłe kompendium wiedzy o najczęstszych infekcjach intymnych w ciąży. Dzięki niemu sprawdzisz, czy mogło dojść do zakażenia, gdyż podajemy drogi przenoszenia infekcji oraz typowe dla poszczególnych infekcji objawy.
To infekcja intymna, z którą najczęściej borykają się kobiety w ciąży. Powodują ją drożdżaki z gatunku Candida albicans. Statystyki lekarskie mówią, że miewa ją nawet 40 proc. przyszłych mam.
Grzybicą można zarazić się w różny sposób, np. podczas stosunku od partnera, korzystając ze wspólnych ręczników i mydła (np. podczas wakacyjnych wyjazdów). Grzybicy sprzyja wyższa temperatura latem oraz zmiany hormonalne zachodzące u ciężarnych, które zwiększają podatność na zakażenie drożdżakami. Grzybicy sprzyja też antybiotykoterapia, irygacje pochwy, używanie nieodpowiednich kosmetyków do higieny intymnej oraz noszenie bielizny ze sztucznych materiałów.
Nieleczona grzybica pochwy w ciąży może prowadzić do porodu przedwczesnego lub poronienia. W przypadku porodu siłami natury często dochodzi do zakażenia noworodka.
Bakteryjna waginoza (BW) to stan, w którym prawidłową florę bakteryjną pochwy (stanowi ją pałeczka kwasu mlekowego – Lactobacillus) zastępują inne, patologiczne bakterie, głównie bakterie beztlenowe (Gardnerella vaginalis, Mobiluncus, Mycoplasma, Prevotella, Atopium). Stwierdzenie waginozy czasami nie jest łatwe, ponieważ kobieta może nie dostrzegać żadnych objawów zakażenia. Częstość występowania bakteryjnej waginozy u kobiet w ciąży wynosi ok. 15 procent.
Do zarażenia waginozą może dojść na skutek nieprawidłowej higieny osobistej (zły kierunek mycia, czyli od tyłu do przodu) lub przebytych zabiegów ginekologicznych. Choć waginoza nie jest uznawana za chorobę przenoszona droga płciową, to istnieje wyraźny związek miedzy jej występowaniem a aktywnością seksualną.
Ryzyko waginozy wzrasta u kobiet:
Waginoza zwiększa ryzyko zakażenia innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową.
Nieleczona waginoza grozi porodem przedwczesnym, poronieniem samoistnym, przedwczesnym pęknięciem błon płodowych i stanami zapalnymi po porodzie.
Chlamydioza związana jest z zakażeniem bakterią Chlamydia trachomatis. Zdarza się dość często u przyszłych mam, ale nie tak często jak grzybica czy waginoza. Kiedy się pojawi, mocno doskwiera ciężarnej. Może skutkować poważnymi powikłaniami.
Chlamydiozą można się zarazić jedynie od partnera podczas stosunku. Szczególnie narażone na zakażenie są kobiety wcześnie rozpoczynające współżycie płciowe (nastolatki), kobiety poniżej 25. roku życia oraz te, które mają wielu partnerów seksualnych.
Nieleczona chlamydioza w ciąży może spowodować poród przedwczesny, a po porodzie wywołać u noworodka poważne choroby, w tym zapalenie płuc i zapalenie spojówek.
W 10–15 procent przypadków chlamydioza skutkuje wystąpieniem przewlekłych dolegliwości w miednicy, niepłodnością i ciążą pozamaciczną. Czasami dochodzi do reaktywnego zapalenia stawów, które może objąć jeden staw lub asymetrycznie kilka stawów, głównie kolanowych i skokowych.
Rzęsistkowica to infekcja intymna spowodowana pierwotniakiem Trichomonas vaginalis, czyli rzęsistkiem pochwowym. Zdarza się zdecydowanie najrzadziej u przyszłych mam, mimo że dróg zarażenia jest kilka, w tym tak popularny wśród ciężarnych basen. Szacuje się, że na całym świecie jest ponad 150 milionów zakażonych osób.
Rzęsistkowicą można zarazić się od partnera, przez wspólne używanie ręczników, a także na basenie.
Ryzyko rzęsistkowicy zwiększają następujące czynniki:
Wystąpienie objawów rzęsistkowicy w ciąży grozi poronieniem, porodem przedwczesnym, przedwczesnym pęknięciem błon płodowych, zbyt małą masą urodzeniową noworodka.
Zakażenie rzęsistkiem pochwowym może także utrudniać zajście w ciążę i jest jednym z czynników ryzyka wystąpienia ciąży pozamacicznej.
Zakażenia intymne w ciąży leczy się inaczej. Nie dostaniesz leków doustnych, tylko dopochwowe globulki lub kremy. Lekarz może przepisać również wspomagający leczenie probiotyk ginekologiczny.
Jeśli upławy nie świadczą o grzybicy, lekarz pobierze wymaz z pochwy, aby rozpoznać rodzaj infekcji.
Czasem infekcję intymną można pomylić z alergią! Objawami alergii są obfite upławy, świąd i zaczerwienienie. A przyczyniać mogą się do niej środki do prania, mydło czy płyn do higieny intymnej. Uczulać może też barwnik w papierze toaletowym czy chlor na basenie. Zwykle wystarczy unikanie kontaktu z alergenem, ale czasem, podobnie jak przy infekcji, potrzebne jest leczenie.
Aby uniknąć podrażnień, zakażeń grzybami lub bakteriami zwróć uwagę na kosmetyki pielęgnacyjne, jakich używasz i przestrzegaj kilku zasad dotyczących higieny w ciąży:
Nie używaj mydeł – tylko delikatne płyny myjące, a najlepiej te, które są przeznaczone do higieny intymnej kobiet w ciąży. Zwykłe mydło ma odczyn zasadowy, tworzy warunki sprzyjające rozwojowi infekcji, często też wywołuje podrażnienia.
Korzystaj z prysznica – kąpiele sprzyjają infekcjom miejsc intymnych. Jeśli jednak od czasu do czasu chciałabyś poleżeć w wannie, najpierw weź prysznic. Kąpiel nie powinna trwać zbyt długo, ani być zbyt ciepła.
Pamiętaj o kierunku mycia – odpowiedni to przód–tył – bakterie z odbytu (grożą poważną infekcją) nie mają szansy wniknąć do pochwy.
Przeznacz osobny ręcznik do okolic intymnych i często go zmieniaj albo używaj ręczników jednorazowych. W wilgotnym materiale bakterie mają świetne warunki do rozwoju.
Noś bawełnianą bieliznę – materiały syntetyczne nie przepuszczają powietrza i sprzyjają rozwojowi grzybicy i innych infekcji.
Jeśli używasz wkładek higienicznych – pamiętaj, aby je bardzo często zmieniać.
Zobacz też:
Badanie GBS wykonuje się w ostatnim miesiącu ciąży. To posiew z pochwy i odbytu, dzięki któremu lekarz oceni, czy w twoich drogach rodnych nie znajduje się paciorkowiec z grupy B, Streptococcus agalactiae . Dla ciężarnej paciorkowiec ten nie stanowi problemu, ale zarażenie dziecka podczas porodu jest bardzo niebezpieczne. Badanie GBS w ramach NFZ można zrobić za darmo, prywatnie zapłacisz od 50 do 100 zł. Na czym polega badanie GBS w ciąży? Badanie GBS w ciąży, czyli posiew z pochwy i odbytu na obecność paciorkowców B-hemolizujących, powinna przed porodem wykonać każda kobieta. To jedno z ważniejszych badań w ciąży . W ramach badania GBS pobiera się wymaz z przedsionka pochwy oraz z odbytnicy, aby wykluczyć lub potwierdzić obecność paciorkowca. Paciorkowiec z grupy B (B-hemolizujący) występuje w dolnym odcinku przewodu pokarmowego, odbycie i pochwie nawet u 30 proc. zdrowych kobiet. Paciorkowiec nie musi wcale dawać objawów stanu zapalnego . Wewnątrzmaciczne zakażenie paciorkowcem może być jednak ogromnym zagrożeniem dla noworodka . Niestety, okres ciąży sprzyja szybkiemu namnażaniu się Streptococcus agalactiae w pochwie. Jeśli do tego dojdzie, pojawia się ryzyko, że podczas porodu bakterie te przeniosą się na przeciskające się przez kanał rodny dziecko. Jak się przygotować do badania GBS w ciąży? Przed badaniem GBS trzeba przestrzegać kilku prostych zasad: przez trzy dni wcześniej nie współżyć; przez około tydzień wcześniej nie przyjmować antybiotyków doustnych i dopochwowych; w dniu pobrania wymazu nie używać do higieny intymnej mydła, żelu ani dezodorantu. Na wynik badania GBS czeka się ok. pięciu dni. Jeżeli jest dodatni, informacja ta powinna znaleźć się w karcie ciąży. Dzięki temu od razu, gdy zacznie się akcja porodowa, matce podaje się antybiotyki z grupy penicylin (zazwyczaj penicylinę lub...
Badania wykonywane w okresie ciąży pozwalają w porę wykryć różne nieprawidłowości i im przeciwdziałać. Przez całe 9 miesięcy będziesz musiała wykonać szereg testów, aby sprawdzić, czy dziecko rozwija się prawidłowo i czy ty nie masz problemów zdrowotnych. Podczas każdej wizyty kontrolnej lekarz zważy cię, zmierzy ciśnienie krwi i wykona badanie ginekologiczne. Z gabinetu wyjdziesz także z plikiem skierowań do laboratorium na badania krwi i moczu. Sprawdź, jakie badania obowiązkowe należy wykonać w ciąży i po co. Podajemy też dokładny harmonogram badań z uwzględnieniem tygodni ciąży, w których wykonuje się określone badania. Spis treści: Jakie badania w ciąży Badania w ciąży – kiedy się je wykonuje Kalendarz badań w ciąży Badania w ciąży – lista typów badań ich znaczenie: Badanie krwi w ciąży Badania moczu w ciąży Badanie glukozy w ciąży Test obciążenia glukozą w ciąży Badanie USG w ciąży Dodatkowe badania zalecane w ciąży Bezpłatne badania w ciąży Jakie badania należy wykonać w ciąży? O tym, jakie badania powinna wykonać ciężarna, decyduje ginekolog położnik na podstawie indywidualnych potrzeb i wskazań. Regulują to rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego i rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie standardów organizacyjnych opieki okołoporodowej. Podczas wizyt kontrolnych przyszłą mamę czekają badania podmiotowe (zebranie wywiadu i ocena ryzyka ciąży) oraz przedmiotowe, np. oceniające ciśnienie krwi, przybieranie na wadze, pracę serca płodu i jego ruchy. Przez cała ciążę regularnie wykonuje się również badania krwi i moczu oraz przynajmniej trzy razy – USG płodu. W konkretnych tygodniach przypadają bardziej szczegółowe badania. Lista badań w ciąży Cała lista obowiązkowych badań do wykonania w...
