Stany depresyjne w ciąży ma co czwarta przyszła mama. Depresja, zwłaszcza w pierwszym trymestrze ciąży, może być mylona z huśtawkami nastroju, za którą odpowiedzialne są hormony ciążowe (mimo że żadne badania naukowe jednoznacznie tego nie potwierdziły). Depresja może mieć wpływ na przebieg ciąży, a także na dalszy rozwój dziecka, dlatego tak ważne jest, by była odpowiednio wcześnie diagnozowana. A to wcale nie jest takie trudne! Podpowiadamy, jak rozpoznać sygnały świadczące o depresji przedporodowej w ciąży i jak ją leczyć u przyszłej mamy.
Spis treści:
Wielkie znaczenie dla kondycji psychicznej przyszłej mamy ma to, czy w czasie ciąży czuje spokój i ma poczucie bezpieczeństwa, czy boryka się z różnego rodzaju trudnościami. Załamania nerwowe w ciąży mogą wywołać takie czynniki, jak np.:
Ciężarna, która cierpi na depresję, odczuwa przygnębiający smutek, przewlekłe zmęczenie, może nie mieć motywacji do wstania z łóżka. Zwykle na skutek tego przestaje też dbać o siebie, prawidłowo się odżywiać, itp. Jeżeli stan ten trwa ponad dwa tygodnie, powinna zgłosić się do specjalisty.
Dodatkowymi sygnałami alarmowymi świadczącymi o tym, że kobieta może zmagać się z depresją w ciąży, są:
Tzw. test depresji Becka zawiera 21 pytań wielokrotnego wyboru – m.in. o odczuwanie przyjemności i smutku, samoocenę, poczucie winy, zainteresowanie światem zewnętrznym, myśli samobójcze. Fundacja Rodzić po Ludzku od lat zabiegała o włączenie badań przesiewowych w kierunku depresji do standardów okołoporodowych. Test powinien być wykonywany trzykrotnie – w pierwszym trymestrze ciąży, miesiąc przed planowanym porodem oraz miesiąc po porodzie. Zleca go lekarz prowadzący ciążę i w zależności od wyniku może skierować pacjentkę do psychiatry. Test Becka można też zrobić samodzielnie online, ale jego wynik należy traktować jedynie jako wskazówkę do ewentualnej wizyty u specjalisty, a nie jako ostateczną diagnozę.
Depresja przyczynia się do wzrostu poziomu kortyzolu we krwi matki, a tym samym również w organizmie dziecka. Nadmiar tego hormonu powoduje nieprawidłowości w rozwoju ośrodkowego układu nerwowego u płodu, wpływa też na kształtowanie się jego osobowości. Poza tym ciężarna borykająca się z depresją często nie dba o prawidłową dietę i odpowiednią dawkę ruchu, co także może spowodować wady w rozwoju dziecka. Udowodniono, że depresja w ciąży może zaburzać powstawanie więzi między matką a dzieckiem. Zdarza się, że dzieci, których matki cierpiały na depresję w ciąży, także na nią chorują. Choroba ta może być także przyczyną poronienia lub porodu przedwczesnego.
Według wielu osób przyznanie się do depresji to „oznaka słabości”. Nic jednak bardziej mylnego. Przyznanie się przed sobą, że ma się problem to tak naprawdę najważniejszy krok. Wiele osób bagatelizuje objawy depresji, twierdząc, że to nic takiego, że to chwilowa obniżka nastroju. Niestety, depresja pogłębia się wraz z czasem. To nie przeziębienie – przeczekanie objawów tylko je pogorszy. Tutaj trzeba działać – im szybciej, tym lepiej. Nieleczona depresja może prowadzić nawet do prób samobójczych, dlatego też nie można lekceważyć jej objawów.
Dlatego też, jeśli podejrzewa się u siebie depresję, niezbędna jest wizyta u psychologa i psychiatry – zwłaszcza w ciąży. To choroba, z którą nie można poradzić sobie samodzielnie. Psychiatra zdiagnozuje rodzaj depresji i dobierze odpowiednie leki. Zaraz po lekach, równie ważna jest psychoterapia, której skuteczność porównywalna jest do przyjmowania antydepresantów. W niektórych przypadkach da się wyjść z depresji tylko dzięki psychoterapii, nie jest to jednak reguła. Należy pamiętać, aby uprzedzić psychiatrę o swojej ciąży. Nie każdy lek może być przyjmowany przez ciężarne. Dzięki takiej informacji lekarz będzie w stanie dobrać lek, który będzie bezpieczny dla mamy i dziecka. Równie ważne jest poinformowanie ginekologa prowadzącego ciążę o przyjmowanych lekach – to bardzo istotna informacja medyczna.
W ciężkich momentach ważne jest wsparcie bliskich – opowiedzenie o problemie, rozmowa na temat swojego samopoczucia. Bardzo istotne jest, by przyszła mama była otoczona miłością, opieką. Taka osoba musi mieć świadomość, że nie jest zdana jedynie sama na siebie. Warto też, by zadbała o siebie, zrelaksowała się. Sen, spotkania z przyjaciółmi, spacery mogą przynosić ukojenie w ciężkich chwilach. Dobry wpływ będzie mieć też aktywność fizyczna odpowiednia dla kobiet w ciąży.
Zobacz także: Depresja lękowa: objawy, przyczyny, leczenie
Uwaga! Z hasztagiem #UstąpCiężarnej zakładamy też zamkniętą grupę na Facebooku. Dołączysz?
Zobacz także:
Zima, jesień, deszcz i brak światła to nie jedyne powody, które mogą sprawiać, że brakuje nam radości życia i chęci do opuszczania domu. Nawet wiosną możemy czuć się parszywie, a letnie dni, niosące obietnicę zwolnienia tempa i błogiego lenistwa, mogą okazać się skąpane w smutku. Depresja jest bardzo poważną chorobą, która wymaga leczenia. Szacuje się, że w Polsce cierpi na nią od 1,2 -1,5 miliona osób . Nie można tego bagatelizować, przygnębienie to nie zawsze tylko spadek nastroju, który można skwitować stwierdzeniem: "Trzeba wziąć się w garść". Depresja czy smutek? Każdy z nas miewa gorsze dni, bywa przygnębiony czy smutny, ale depresja jest inna: przygnębienie nie mija, odbiera chęć i siły do działania, cierpiący na nią nie może zmusić się do wykonania nawet najprostszych czynności, takich jak wstanie z łóżka. Jeśli od jakiegoś czasu czujesz, że jesteś w dołku i ten stan przeszkadza ci normalnie funkcjonować, pracować, zajmować się dziećmi, idź do lekarza. Już dwa tygodnie takiego stanu powinny cię zaniepokoić! Depresja może być wywołana przez wiele czynników, od sytuacji życiowych po skłonności genetyczne. Przyczyny nie są do końca jasne. Może ją wywołać trudne doświadczenie, takie jak śmierć kogoś bliskiego, inna choroba, zażywane leki. Częstą przyczyną wystąpienia depresji są też zaburzenia hormonalne, takie jak te u kobiet po porodzie, u których diagnozuje się depresję poporodową . Są też inne, mniej oczywiste, powody, które mogą działać jak katalizator. 5 czynników sprzyjających wystąpieniu depresji: 1. Pora roku Przywykliśmy do mówienia, że jesień jest przygnębiająca porą roku. Nie wszyscy jednak wiedzą, że nie jest to tylko powiedzenie! Od 4-6 proc. ludzi jest bardzo podatnych na ciężkie sezonowe zaburzenia nastroju (SAD) wywołane przez zimno, ciemne, krótkie dni itd. Kolejne 10-20 proc. cierpi na lekką...
Objawami depresji może już być ciągłe zmęczenie i apatia, niechęć do jedzenia i chęć pobycia samemu. Mimo że każdy z nas przeżywa chwile smutku, przygnębienia, to pierwsze oznaki depresji są łatwe do zauważenia. Czasem mamy konkretny powód do smutku: śmierć kogoś bliskiego ( poronienie ), utratę pracy, niepowodzenia w życiu prywatnym. Gdy po pewnym czasie przygnębienie nadal jest tak samo intensywne, należy się zastanowić nad swoim satnem. Depresyjny smutek częściej też dopada nas zimą, ale to akurat związane jest z brakiem światła i przy sezonowej depresji z reguły nie doskwiera brak apetytu, jest wręcz odwrotnie. Przeczytaj, jakie są najczęstsze objawy depresji i w jaki sposób dopada ona młode mamy. 1. Objawy depresji częściej są widoczne u kobiet Prawie dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn cierpi na stany depresyjne . Ryzyko zapadnięcia na tę chorobę w ciągu całego życia dotyczy 20-25% wszystkich kobiet i 7-12% mężczyzn. Zaburzenia te najczęściej występują po 30-35. roku życia. Ta różnica związana z płcią występuje w większości krajów. Oto lista najbardziej charakterystycznych objawów depresji: Smutek, przygnębienie, niemożność odczuwania radości. Zmniejszenie zainteresowań (np. niechęć do zajmowania się swoim hobby). Spadek aktywności, apatia, spowolnienie, niechęć do działania. Problemy ze snem ( bezsenność lub nadmierna senność). Zmniejszenie apetytu, spadek wagi ciała, suchość w ustach. Uczucie ciągłego zmęczenia, brak energii i sił do życia. Lęk, uczucie wewnętrznego napięcia, niektórzy nazywają je ,,niepokojem w środku". Trudności w koncentracji i zapamiętywaniu, wrażenie niesprawności intelektualnej. Poczucie beznadziejności, niska samoocena . Dolegliwości bólowe (bóle głowy, brzucha, bóle w klatce piersiowej, nerwobóle). 2. Kobiety gorzej niż panowie znoszą depresję......
Depresja poporodowa to jedno z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych po porodzie, ale nie jedyne. Zachwianie równowagi psychicznej po porodzie związane jest ze zmianami hormonalnymi w organizmie młodej mamy. Czasami problemy psychiczne po porodzie są poważne, a statystyki mówią, że na problemy psychiczne o różnym natężeniu cierpi aż 80 proc. kobiet po porodzie. Nie wolno bagatelizować tematu zaburzeń psychicznych u młodych matek – warto wiedzieć, czego można się spodziewać i jak postępować, jeśli zauważymy u siebie obniżenie nastroju, stany lękowe po porodzie lub inne problemy emocjonalne i psychiczne. . Zaburzenia psychiczne po porodzie Zaburzenia nastroju i inne problemy natury psychicznej występują u ok. 80 proc. kobiet w okresie ciąży i po porodzie. Wszystko przez wahania hormonów i zmianę ich stężenia. Specjaliści dzielą zaburzenia depresyjne związane z ciążą i porodem na: baby blues – objawia się drażliwością, zmiennością nastroju, pojawiającym się lękiem i zaburzeniami snu. Baby blues pojawia się po porodzie, a szczególnie nasilone jest w 5-7 dniu po urodzeniu dziecka. Szacuje się, że baby blues dotyka 80 proc. kobiet i mija zazwyczaj samoistnie po około 2 tygodniach. depresja poporodowa – szacuje się, że depresja poporodowa dotyczy ok. 15 proc. kobiet. W przypadku depresji poporodowej mamy do czynienia z pełnoobjawową formą choroby, konieczne jest leczenie farmakologiczne. depresja w przebiegu zaburzeń depresyjnych nawracających – dotyczy kobiet, u których przed porodem występowały epizody depresyjne (tzw. "mała" lub "duża" depresja, a także dystymia). Depresja poporodowa – trudna dla całej rodziny Depresja po urodzeniu dziecka to problem, który dotyka nie tylko kobiety, ale całej rodziny. Depresja poporodowa wpływa na życie wszystkich osób w otoczeniu cierpiącej na tę chorobę mamy – jej partnera, nowo...
