Dlaczego niemowlęta nie zawsze pamiętają, czego się nauczyły? Ogromną rolę odgrywa... ich nastrój!

Masz szczupłe dziecko, może nawet bardzo szczupłe, i myślisz – moja córka (albo syn) może jeść i pić, co chce, bo nie tyje? Błąd! Opublikowano badania naukowe, które wskazują na to, że jeśli dziecko regularnie pije dosładzane napoje, może mieć w przyszłości kłopoty z pamięcią. Kłopoty te wcale nie wynikają z bezpośredniego wpływu cukru na mózg. Pewną ważną rolę w tym mechanizmie odgrywa... brzuch dziecka. Co mają wspólnego jelita z mózgiem? Naukowcy z dwóch amerykańskich uczelni, University of Georgia oraz University of Southern California odkryli, że spożywanie słodzonych napojów w dzieciństwie zaburza w dorosłości pracę części mózgu zwanej hipokampem. To ta część odpowiada za zdolność uczenia się oraz zapamiętywania. Winowajcą jest bakteria, która pod wpływem cukru z napojów nadmiernie namnaża się w jelitach . Chodzi o bakterię Parabacteroides . O tym, że to ona ponosi winę za gorsze uczenie się i pamięć , przekonano się, wszczepiając jej duże ilości do jelit zwierząt, których nigdy nie pojono słodzonymi napojami. Efekt był identyczny – w dorosłości zwierzęta cierpiały na pogorszenie pamięci. Im więcej ich było w ich jelitach, tym gorzej pracował hipokamp. Słodka dieta dzieci wróży kłopoty Dzieci kochają słodycze, a krzyczące do nich ze sklepowych półek łakocie są pełne cukru. Nie każdy jednak wie, że w wielu przypadkach największym źródłem cukru w diecie dziecka są nie batoniki czy cukierki, ale słodzone napoje. Jak wykazali naukowcy, podawanie ich dzieciom może przeszkadzać w prawidłowym kształtowaniu się funkcji hipokampa, który odgrywa niezmiernie ważną rolę w rozwoju pamięci, zdolności do uczenia się, ale też do kontrolowania własnego zachowania . To prawidłowo działający hipokamp odpowiada za to, że potrafimy działać w przemyślany, planowany sposób. Mniej cukru, więcej ruchu! Hipokamp...

 Aż pięć lat trwały badania amerykańskiej profesor psychologii ze Seattle, Virginii Berninger i wzięło w nich udział prawie 250 uczniów! Naukowczyni chciała dowiedzieć się, jak w XXI wieku wygląda dziecięce myślenie i jaki wpływ mają na nie elektroniczne gadżety. Aby to sprawdzić, podczas jednego z badań Berninger dzieliła losowo klasy na dwie grupy tak, by jedna pisała wypracowanie długopisem, a druga na komputerze. Co się okazało? Za każdym razem wyniki były takie same: grupa pisząca odręcznie używała znacznie bogatszego słownictwa i tworzyła o wiele ciekawsze prace! Okazało się, że zwykłe, odręczne pisanie pobudza ośrodek w mózgu odpowiedzialny za kreatywne myślenie – a używanie elektronicznych gadżetów, choć atrakcyjne dla dzieci, niestety rozleniwia ich umysły. Rozwój koncentracji Twórcze myślenie to tylko jeden z „efektów ubocznych" zabawa manualnych: rysowania, malowania albo nawet zwykłego pisania długopisem. Drugą ważną korzyścią będzie rozwój koncentracji – mało się o niej mówi, tymczasem ta umiejętność skupiania uwagi jest bardzo ważna i bardzo trudna. Nawet nam, dorosłym, coraz trudniej utrzymać skupienie na dłużej: przeskakujemy z jednego działania na drugie, bezrefleksyjnie przewijamy ekrany naszych telefonów albo pstrykamy pilotem od telewizora. Badania przeprowadzone kilka lat temu pokazały, że zdolność do skupiania uwagi dzisiejszych dwudziestolatków jest na poziomie... złotej rybki – i wynosi zaledwie kilka sekund! Główną przyczyną takiego stanu rzeczy jest właśnie nadmiar bodźców i ich bierna konsumpcja. Zupełnie inaczej działa nasz mózg, kiedy to my sami coś tworzymy, malując, kolorując albo wyklejając scrapbooki z ozdobnych papierów. Nawet jeśli w efekcie nie powstają dzieła na miarę Hieronima Boscha, to i tak ich wartość jest bezcenna, zwłaszcza dla naszego własnego rozwoju. Poprawa...

Przed narodzinami Choć  nie pamiętamy pierwszych lat życia, jest wiele dowodów na to, że nasza pamięć zaczyna funkcjonować bardzo wcześnie – już przed narodzinami.  Noworodki  rozpoznają odtwarzany z taśmy głos własnej mamy: słuchają go chętniej niż głosu obcych kobiet. A skoro rozpoznają, to znaczy, że gdzieś w ich główkach świta myśl "Tak, ja to już słyszałem”.   Odróżniają mowę ojczystą od obcej, a więc ich umysł zarejestrował jej rytm i melodię. Być może pamiętają znacznie więcej, jednak trudno to sprawdzić. Po narodzinach Od pierwszych chwil życia dziecko rozpoznaje obrazy, dźwięki i inne bodźce z którymi miało już kontakt. Przytulone do piersi zaczynają ssać, a więc pamiętają,  że pierś = jedzenie. Dłużej wpatrują się w obrazek, który widzą po raz pierwszy, a więc potrafią odróżnić go od tych "starych". Przestają reagować płaczem czy przestrachem na często słyszane odgłosy, a więc gdzieś z zakamarkach ich umysłu, musi być ich ślad ("Ok., już to słyszałem i nie stało się nic złego. Nie ma co się przejmować").  Na początku ślady pozostawione w umyśle, są jednak bardzo nietrwałe. Z czasem to się zmienia. Dla noworodka każda zabawka  jest "nowa" po upływie zaledwie dwóch minut od chwili, gdy widział go po raz ostatni. Jednak z czasem to się zmienia.  Cztero- pięciomiesięczny bobas potrafi już rozpoznać twarz babci  nawet po dwóch tygodniach.  Ośmiomiesięczny malec  zawzięcie szuka grzechotki, którą upadła mu na podłogę, a więc pamięta o niej także wówczas, gdy jej nie widzi. Wcześniej przestawała dla niego istnieć, gdy tylko tracił ją z oczu.  Pod koniec pierwszego roku życia dziecko nie tylko rozpoznaje  znajome przedmioty i sytuacje ale także potrafi odtwarzać...