1. Pozwalam Ci bronić swojej własności.
2. Zgadzam się, byś mówiła „nie” i, jeśli to możliwe, stawiała na swoim.
Czytaj też: Jak wychowywać bliźniaki - 5 rad
3. Zachęcam do samodzielnego rozwiązywania problemów, chwalę za niezależność i własne pomysły, nie chronię przed wszelkim ryzykiem, uczę dostrzegania konsekwencji własnych zachowań i decyzji.
4. Nie ograniczam Twoich zabaw stereotypami: pozwalam chodzić po drzewach, bawić się samochodami, biegać z chłopakami, brudzić ubranie – jeśli masz na to ochotę tak samo jak bawić się lakami garnkami i innymi rzeczami, które nie pasują do stereotypów.
Czytaj też: Jaki temperament ma twoje dziecko - 3 typy charakteru
5. Nie zmuszam Cię do uległości w każdej sytuacji po to, by innym nie sprawiać przykrości.
6. Pozwalam złościć się, tupać i krzyczeć.
Czytaj też: 10 sposobów na okazywanie dziecku miłości
7. Nie zawstydzam za każdym razem, gdy zrobisz coś nie tak, jak chciałam, ale pokazuję skutki Twojego czynu.
8. Zachęcam w takim samym stopniu do pomocy przy pracach „kobiecych”, jak i „męskich” – razem nakrywamy do stołu, ale i razem myjemy samochód.
Czytaj też: 5 pytań o baby blues i depresję poporodową
9. Chwalę Cię za Twoje mocne strony, nawet jeśli wydają mi się „niedziewczęce” czy "niechłopięce”. Nie narzucam Ci swoich wyobrażeń o ślicznej, cichej, słodkiej kobietce (lub silnym, męskim, niepłaczącym chłopcu) ale pomagam rozbudzać te cechy, które uczynią z Ciebie odważnego, nowoczesnego człowieka.
10. Nie „ugrzeczniam” Cię tylko dlatego, że tak jest dla mnie wygodniej, ani dlatego, że tak mnie samą wychowano, ani też dlatego, że obawiam się, co sobie inni pomyślą.
Czytaj też: Wizyta z dzieckiem u psychologa
Ponad 15 lat temu TNS OBOP przeprowadził ankiety wśród Polaków i 36 procent z nich przyznało, że nie mają żadnych autorytetów . Nikt im nie imponował, nikogo nie próbowali naśladować . Dziesięć lat później powtórzono badania. I tu wielkie zaskoczenie – okazało się, że młodzi ludzie coraz częściej liczą się ze zdaniem swoich rodziców, dziadków i innych członków rodziny... nawet jeśli czasem trudno to zauważyć. Co możesz zrobić, byś i ty stała się autorytetem dla swojego dziecka? Bądź dla dziecka przewodnikiem Najważniejszą i jednocześnie najtrudniejszą rolą rodzica jest mądre wyznaczanie granic . Na tyle dalekich, by dziecko czuło, że ma wybór i na tyle bliskich, by nie działało na swoją szkodę. Dobry rodzic nie boi się też rozmów o swoich emocjach, uczuciach i zachowaniach. Wszystkich! A nie tylko tych wzorcowych. Dzieci o wiele bardziej ufają odruchom człowieczeństwa niż świątobliwości i doskonałości bez skazy. W życiu najlepiej sprawdza się bycie rodzicem-przewodnikiem. Zobacz też: 8 zasad okazywania dziecku szacunku Rozmawiaj z dzieckiem Odpowiadaj na wszystkie pytania dziecka, rozmawiaj na różne tematy (od samochodów, przez naukę aż po seks). Według sondaży rodzice najczęściej przepytują dzieci, zamiast z nimi rozmawiać. Chcą wiedzieć co zjadły w przedszkolu, czy dostały jakieś stopnie w szkole etc. Tymczasem mogą zapytać, co ich kilkulatki myślą o... filmie, który ostatnio obejrzały; ostatnim prezencie; przeczytanej książce; postaciach z ulubionej bajki; wspólnych sąsiadach; znajomych z podwórka; jakimś sportowcu, któremu dziecko kibicuje; wspólnych zabawach. Naprawdę jest o czym rozmawiać! Czytaj też: Jak rozmawiać z dzieckiem o seksie Nie bądź dla dziecka tyranem „Najważniejsza jest dyscyplina " – mówią niektórzy dorośli i ćwiczą swoje pociechy w przestrzeganiu sztywnych zasad,...
