Mamo zaplanuj powrót do pracy

Gdyby każdy miał pracę, która sprawia mu radość, to na świecie byłoby o połowę mniej nieszczęśliwych ludzi. Przesada? Porozmawiaj z kimś, kto tkwi w biurowym piekle. Opowie Ci, jak praca może zatruć życie. Dlaczego o tym piszemy? Urlop macierzyński, wychowawczy to dobry moment, aby pomyśleć o tym, co się do tej pory robiło, a raczej, co chciałoby się robić. Jeżeli twoja praca doprowadzała Cię do rozpaczy (lub myśl, że po urlopie musisz ją znaleźć), to właśnie nadszedł czas na działanie. Od czego zacząć? 1. Napisz CV i list motywacyjny Najpierw sprawdź, jak to dobrze zrobić, np. na stronie www.gazeta.pl/praca. Napisz dokładnie (najlepiej na jednej kartce), co robiłaś do tej pory, za jakie rzeczy odpowiadałaś, co osiągnęłaś (konkretnie, np. „Podwoiłam sprzedaż”). Nie możesz pochwalić się doświadczeniem zawodowym ? Napisz, co robiłaś, gdy chodziłaś do szkoły. Prowadziłaś drużynę harcerską? Byłaś wolontariuszem w szpitalu? To wszystko się liczy! Napisz, jakie są Twoje mocne strony, co potrafisz najlepiej (jeśli nie umiesz tego ocenić, porozmawiaj z najbliższymi). Dobre CV i list motywacyjny to podstawa. Trzeba je tak napisać, by zwrócono na Ciebie uwagę i zaproszono na spotkanie (spójrz na to oczami szefa). 2. Poszukaj ofert Znajdziesz je w urzędzie pracy, w gazetach, ale też na wielu stronach w internecie (np. www.infopraca.pl, www.jobguide.pl, www.wakaty.com.pl, www.work.only.pl, www.tylkopraca.com.pl, www.szybkopraca.pl, www.gazeta.pl/praca). Marzysz o posadzie w firmie X? Wyślij do niej (pocztą i przez internet) swoje CV i list motywacyjny. Po kilku dniach zadzwoń (np. do kadr, kierownika działu) i spytaj, czy doszły Twoje dokumenty. Nie szukają pracowników ? Nie szkodzi. Zadzwoń za jakiś czas i znowu za jakiś czas. Twoja determinacja zostanie nagrodzona. 3. Przygotuj się do rozmowy kwalifikacyjnej Taka rozmowa trwa krótko. Dlatego swoje...

Niania zwykle pojawia się w domu, kiedy ty musisz wrócić do pracy. Bywa jednak potrzebna także wtedy, gdy dziecko idzie do przedszkola , a ani ty, ani twój mąż nie możecie go odbierać, bo dłużej pracujecie. Przeczytaj: Jak zostaje się opiekunką do dziecka Zacznij od krótkich rozstań z dzieckiem Kiedy tylko podejmiesz decyzję o zatrudnieniu niani , stopniowo przyzwyczajaj do tego swoje dziecko. Im wcześniej zaczniesz, tym łatwiej będzie znosiło rozłąkę. Zostawiaj je czasem pod opieką babci albo zaprzyjaźnionej sąsiadki na 2–3 godziny, np. gdy wychodzisz na zakupy. Ważne, by dziecko zostawało z osobą, którą zna i lubi. Taki trening rozstań pozwoli oswoić się z tym, że mama czasem wychodzi z domu, ale potem zawsze wraca. Zarezerwuj czas na poznanie z nianią Nie szukaj niani w ostatniej chwili. Trudno przewidzieć, ile czasu upłynie, nim znajdziesz właściwą osobę. Kiedy trafisz na tę odpowiednią, potrzebujesz jeszcze czasu, by ją wprowadzić do czekających ją obowiązków. Przez pewien czas (np. dwa tygodnie) niania powinna zajmować się dzieckiem razem z tobą, wychodzić na spacery, karmić. Dziecko będzie miało szansę, by ją poznać i polubić. Opiekunce zaś taki wspólny czas pozwoli nauczyć się rozkładu dnia dziecka , poznać jego upodobania, twoje oczekiwania itp. Sprawdź, a potem ustal W czasie kiedy będziecie się wspólnie opiekować dzieckiem, masz szansę potwierdzić słuszność swego wyboru. To daje większą pewność niż sprawdzenie referencji (oczekiwania innych nie muszą pokrywać się z twoimi). Pozostaje jeszcze sprawa obowiązków. Im więcej oczekiwań wobec niani (pranie, gotowanie, prasowanie, sprzątanie), tym mniej zostanie jej czasu dla dziecka. To kwestia wyboru, czy niania ma być panią do prowadzenia domu , czy bardziej (modną ostatnio) guwernantką, która zadba o prawidłowy rozwój dziecka , zostawiając jednocześnie po swoich działaniach...

Roczne czy dwuletnie dziecko naprawdę wiele rozumie. Dlatego warto przygotować jedynaka na pojawienie się rodzeństwa , aby to „trzęsienie ziemi” nie okazało się dla niego za trudne. Opowiadaj dziecku o braciszku lub siostrzyczce Rocznemu dziecku możesz opowiadać o niemowlaku, który ma się urodzić. Rób to w sposób naturalny, tak samo jak opowiadasz mu o wszystkim, co robicie. Nie zaczynaj jednak za wcześnie – gdy tylko zobaczysz dwie kreseczki na teście ciążowym. Dla małego dziecka 9 miesięcy to niewyobrażalnie długi czas. Może zareagować rozpaczą lub zniechęceniem, jeśli braciszek nie pojawi się natychmiast. Kiedy powiedzieć dziecku, że będzie miało rodzeństwo Najlepszy moment to 2. lub 3. trymestr, kiedy brzuszek staje się widoczny. Powiedz swojemu jedynakowi, że mieszka tam dzidziuś. Pobawcie się w pukanie do niego lub śpiewanie mu kołysanek. Dwulatkowi możesz kupić lalkę i pozwolić się nią zajmować, tłumacząc, że tak samo będziecie się opiekować młodszym braciszkiem. Zachęć, by pomógł Ci przygotować pokój dla rodzeństwa, zabierz go do sklepu, by kupować razem ubranka dla niemowlaka . Zaproponuj, aby przyszykował swoje stare śpioszki dla dzidziusia. Ale nie odbieraj mu rzeczy „dla siostrzyczki”, bo zacznie postrzegać rodzeństwo jako zagrożenie. Przygotuj dziecko na czas, gdy będziesz rodzić Przygotuj także dziecko na kilkudniowe rozstanie, gdy będziesz w szpitalu. Potrenujcie zostawanie bez mamy na noc (np. u dziadków). Jeśli musisz w ciąży leżeć, pomyśl o niani lub osobie z rodziny, która przejmie część twoich obowiązków. Ale nadal poświęcaj dużo czasu dziecku, by nie miało poczucia, że brat jeszcze przed narodzinami zabiera mu mamę. Po porodzie dbaj, by mieć codziennie przynajmniej godzinę, którą spędzisz tylko ze starszym dzieckiem! Wielkie przygotowania na pojawienie się rodzeństwa Jak pomóc dziecku odnaleźć się w...