Ile zarabia nauczyciel? Średnie zarobki w Polsce i za granicą. Ile po podwyżce od stycznia 2023?

Mój Antoś źle znosi jazgot w przedszkolu, postanowiłam więc zafundować mu prywatną opiekunkę. Przynajmniej do czasu, aż pójdzie do zerówki. Płacę przyzwoitą stawkę i wiem, że synek ma profesjonalną opiekę. Kadra przedszkolna na dobrym poziomie powoli się wykrusza. I ja się nie dziwię. Pensje dla przedszkolanek to skandal. W końcu nasze dzieci trafią w ręce niedouków! Zaczęło się od tego, że Antek nie chciał chodzić do przedszkola, bo przeszkadzał mu hałas i duża liczba dzieci. Nie chodziło o kadrę, nie miałam żadnych zastrzeżeń do opiekunek, choć to było przedszkole publiczne. Tak naprawdę to one stawały na głowie, żeby dzieciom niczego nie brakowało. Trochę też musiały naprawiać błędy rodziców i łatać to, co nie zostało wypracowane w domu. Wszystko z uśmiechem, profesjonalnie. Aż mi się serce ściska, jak pomyślę, że za tak ogromny wysiłek te kobiety dostają jakieś ochłapy zamiast pensji.  Dość szybko podjęliśmy z mężem decyzję, że jeszcze nie czas na przedszkole dla Antosia. Znaleźliśmy mu nianię, młodą przedszkolankę, która rzuciła etat, by zająć się opieką nad dziećmi prywatnie. Po prostu miała dość i wcale mnie to nie dziwi. Pani Asia zna biegle trzy języki, ma szeroką wiedzę pedagogiczną, skończyła studia z wyróżnieniem, zrobiła kilka prestiżowych kursów, m.in. z udzielania pierwszej pomocy i logopedii. I ma teraz pracować za jakąś nędzną stawkę? U nas świetnie się odnalazła, a poza tym dostaje ponad dwa razy większą pensję, niż zarabiała w przedszkolu. Ja nie zamierzam oszczędzać na rozwoju mojego syna. Może pora wreszcie podnieść wynagrodzenie nauczycielom? W innym razie w przedszkolach zostaną tylko same niedouki i to w ich ręce będziemy zmuszeni oddawać nasze dzieci. Julia Jeśli  chcesz się podzielić swoją historią, napisz do nas:  redakcja@mamotoja.pl . ...

Może nauczycielka myślała, że wszystkie rodziny w weekend nic innego nie robiły, tylko spacerowały, podziwiając oznaki jesieni. Zbierając skarby, takie jak: pożółkłe liście, grona jarzębin, ostatnie kwiaty. I że jak zada w poniedziałek (na wtorek) pracę: „Jesień w mojej okolicy”, to dla wszystkich naklejanie tych skarbów na duży (kolorowy) karton będzie wyłącznie czystą przyjemnością. Mąż (pielęgniarz) powiedział, że nie będzie zbierał liści przed przychodnią W poniedziałek odebrałam Piotrusia o 16. Po drodze do domu zrobiliśmy zakupy, wróciliśmy ok. 17.30. Rozpakowując torby, Piotruś zapytał, czy mamy duży kolorowy blok. Bo na jutro pani zadała taką pracę domową: na dużej kartce (czerwonej, pomarańczowej albo żółtej – kolory jesieni) trzeba ponaklejać (taśmą albo klejem) to, co się znajdzie na spacerze i to, co oznacza, że zbliża się jesień. Byłam wykończona i marzyłam o kawie. Ale jak usłyszałam o tej pracy, to ciśnienie skoczyło mi momentalnie. Po pierwsze nie mieliśmy żadnych dużych kartek w kolorach jesieni. Po drugie: chyba ostatnio skończyła się taśma bezbarwna. Po trzecie: skąd wziąć te skarby, by wypełnić nimi (koniecznie) dużą kartkę? Zadzwoniłam do męża, żeby wyszedł przed ośrodek zdrowia, w którym jest pielęgniarzem i nazrywał jakichś liści, bo pani zadała taką a taką pracę. Jacek powiedział, że chyba ją pogięło, a przy okazji mnie też. Że robi się ciemno, a on i tak pewnie nie skończy pracy normalnie tylko później, bo musi robić komuś EKG, a nie zbierać liście. Piotruś słyszał naszą rozmowę i zaczął płakać. Pomyślałam, że to jakaś totalnie chora sytuacja! Szanowne Panie Nauczycielki! Jak się pewnie domyślacie, zostawiłam nierozpakowane do końca zakupy i pojechaliśmy z Piotrusiem do galerii po: duży blok z kolorowymi kartkami i taśmę bezbarwną. Wróciliśmy przed...

W naszym przedszkolu sezon chorobowy już się zaczął, ale to chyba nic szczególnego, prawda? Wszędzie jest tak samo, dzieciaki chodzą zasmarkane, kaszlące, oczywiście bez przesady – z gorączką i na lekach nikogo nie widziałam. U nas nikt nie wpycha dzieciom syropku w szatni, a jak jakieś wymiotuje, to się je zostawia w domu.  Szanujemy się. Tylko że dyrekcja nie szanuje nas. Przedszkole żąda dowodów, że dziecko jest zdrowe Nie jestem zwolenniczką posyłania chorych dzieci do przedszkola, ale które dziecko nie pociąga nosem na jesieni? Czy ktoś widział kiedyś takiego 3-latka, który by od września do marca nie zakasłał? A nas, rodziców, dyrektorka zaczęła posądzać o oszustwa i wypychanie chorych dzieci z domów. Teraz po każdej infekcji mamy donosić zaświadczenia od lekarza, że dziecko na pewno wyzdrowiało. To niepoważne. A zaczęło się tak: w poprzedni weekend dwie nasze przedszkolanki wylądowały na SOR w nieciekawym stanie. Podobno zaraziły się rotawirusem od dzieci. Nie dały rady przyjść w poniedziałek do pracy, były zastępstwa i kombinowanie. Pani dyrektor uznała, że to wina nieodpowiedzialnych rodziców. Właśnie takie słowa padły, sama słyszałam na korytarzu. Fakt, ktoś w przedszkolu chorował, nawet moja Emilka narzekała na brzuch. Nie wierzę jednak, że rodzice tego chorego dziecka świadomie wysłali je do przedszkola. Kto normalny tak robi? A że panie zachorowały? No cóż, zdarza się, taka praca. Zresztą ostatnio chorują na potęgę, ciągle któraś na zwolnieniu. Nie rozumiem tylko, dlaczego to ma być wina rodziców i dzieci. Powinny chyba bardziej o siebie zadbać, a nie zwalać na innych. Teraz przez nadgorliwość i podejrzliwość naszej dyrektorki będziemy musieli biegać po lekarzach nawet przy zwykłym katarze. Uważam, że to skandal. To już słowo rodzica nic nie znaczy? Monika Jeśli  chcesz się podzielić swoją...