Aby precyzyjnie wyjaśnić, czym jest równoważnik zdania, musimy najpierw przypomnieć, czym jest zdanie. Według definicji podanej w „Słowniku języka polskiego” zdanie to: „zespół wyrazów powiązanych zależnościami gramatycznymi zawierający orzeczenie”. Orzeczenie z kolei to nic innego jak osobowa forma czasownika, czyli np. wyrazy: piszę, czarujesz, patrzymy (ponieważ: pisano, pisać czarowano, czarować, patrzono, patrzeć – to bezosobowe formy tych przykładowych czasowników).
Oto przykłady zdań (podkreślone wyrazy to orzeczenia):
Wiedząc już, co to jest zdanie, z pewnością łatwiej ci będzie zrozumieć definicję równoważnika zdania.
Spis treści:
Definicja równoważnika zdania brzmi tak:
Równoważnik zdania to zespół wyrazów powiązanych zależnościami gramatycznymi, nie zawierający orzeczenia.
Przykłady równoważników zdań:
Aby jeszcze lepiej zrozumieć, czym jest równoważnik zdania, warto spojrzeć na kilka kolejnych przykładów:
Jak widać, informacje zawarte w tych równoważnikach zdań nie różnią się specjalnie od podanych wyżej zdań. A jednak nie są takie same, ponieważ nie mają orzeczenia. Tak, to wszystko, co wyznacza różnicę pomiędzy zdaniem a równoważnikiem zdania.
Tu znów warto najpierw uporządkować swoją wiedzę o tym, czym są imiesłowy. Najprościej mówiąc, imiesłowami nazywamy niesobowe formy czasownika. A formy te jak najbardziej mogą pojawiać się w równoważnikach zdań.
W języku polskim dość często spotykamy imiesłowowy równoważnik zdania. Łatwo rozpoznać go po imiesłowach, które są zakończone końcówkami:
Imiesłowowy równoważnik zdań to z reguły zdanie podrzędne (okolicznikowe lub sposobu) w wypowiedzeniach złożonych.
Oto przykłady wypowiedzeń złożonych, w których występuje imiesłowowy równoważnik zdania:
Definicja imiesłowowego równoważnika zdania plus podane przykłady powinna pomóc w wymyśleniu kilku własnych wypowiedzeń złożonych, które pozwolą utrwalić wiedzę na temat tego rodzaju równoważników.
Jeśli wiesz już, co to jest równoważnik zdania i zdanie – przekształcenie jednego w drugie lub na odwrót nie powinno sprawiać większych problemów. Wystarczy brak formy osobowej w równoważniku zdania, zastąpić formą osobową czasownika. Z pewnością jednak nie zaszkodzi zerknąć na kilka przykładów takich przekształceń:
Zachęcamy do treningu przekształcania równoważników zdania w zdania – tak jak w każdym przypadku, to praktyka czyni mistrza!
Zobacz także:
Zwolnienie z lekcji WF może być jednorazowe z powodu chwilowej niedyspozycji, wypisywane przez rodzica lub lekarza oraz długoterminowe w związku ze stałą niedyspozycją – w tym przypadku zwolnienie wypisuje zawsze lekarz. Dziecko może być całkowicie zwolnione z lekcji wychowania fizycznego lub jedynie z wykonywania określonych ćwiczeń. Spis treści: Zwolnienie lekarskie z WF: zasady 2023 Zwolnienie z lekcji WF: powody Jak napisać zwolnienie z WF od rodzica Zwolnienie z WF od rodziców: wzór Zwolnienie lekarskie z WF: zasady 2023/2024 W lipcu 2022 roku szef resortu sportu Kamil Bortniczuk ogłosił, że chce zmian w podejściu do lekcji WF. Jego zdaniem lekcje wychowania fizycznego powinny być traktowane na równi z innymi przedmiotami. Statystyki jasno wskazują, że na lekcje WF-u nie uczęszcza około 30 proc. polskich uczniów. „Te statystyki zostaną radykalnie zmniejszone, ponieważ tak zwane zwolnienia z lekcji WF-u, semestralne czy dłuższe, będą respektowane tylko wówczas, kiedy wystawi je lekarz specjalista, a nie tak jak dotychczas, lekarz rodzinny. To jest ta pierwsza bardzo duża zmiana” – powiedział Kamil Bortniczuk w RMF FM. W związku z powyższą wypowiedzią od września 2022 roku wiele szkół domaga się zwolnienia z WF-u od lekarza specjalisty – ortopedy czy kardiologa, chociaż MEiN nie zmieniło przepisów w tym zakresie. „Lekarze rodzinni potwierdzają – uczniowie zgłaszają się po skierowania do lekarzy innych specjalizacji, by otrzymać od nich stosowną opinię. To efekt lipcowej wypowiedzi ministra sportu i turystyki Kamila Bortniczuka w sprawie ograniczenia możliwości wydawania długoterminowych zwolnień lekarskich z WF przez lekarzy specjalistów medycyny rodzinnej. Minister zapowiadał, że od września będą zmiany” – donosi „Rzeczpospolita”. Przemysław Czarnek nie wprowadził jednak do...
Liczby naturalne służą do określania liczności (np. dwoje dzieci) i nadawania kolejności (np. drugie dziecko). Są to liczby całkowite dodanie, np.: 1, 2, 3, 4 itd. Zbiór liczb naturalnych jest nieskończony, więc największa liczba naturalna nie istnieje. Czy zero jest liczbą naturalną? Zero może być liczbą naturalną, ale nie musi. To, czy zero jest liczbą naturalną, zależy od przyjmowanej definicji. Jest to kwestia umowna, jednak najczęściej zero jest uznawane za liczbę naturalną. Jak oznacza się liczby naturalne? Zbiór liczb naturalnych oznaczamy literą N. Liczby naturalne można zatem zapisać w poniższy sposób: N={1,2,3,4,5,6,...}; dla zbioru liczb naturalnych dodatnich N+={1,2,3,4,5,6,...}; jeśli zakładamy, że zero również jest liczbą naturalną, zbiór oznaczamy: N={0,1,2,3,4,5,6,...}. Czy liczby ujemne to liczby naturalne? Liczby naturalne używane są do określania kolejności i ilości, a w świecie rzeczywistym oznacza to rzeczy dodatnie. Liczby naturalne nie mogą więc być liczbami ujemnymi. Czy ułamki to liczby naturalne? Ułamki nie są liczbami naturalnymi, jednak wśród ułamków można znaleźć ułamki niewłaściwe, z których można wyciągnąć całość, czyli liczbę naturalną – np. 4/2. Liczby naturalne a liczby całkowite Liczby całkowite to zbiór liczb naturalnych oraz ich liczb przeciwnych, czyli ujemnych, oraz zero. Liczby naturalne należą do zbioru liczb całkowitych, a zbiór liczb całkowitych dodatnich to zbiór liczb naturalnych. Liczby pierwsze i liczby złożone a liczby naturalne Liczby pierwsze należą do zbioru liczb naturalnych. Są to wszystkie liczby, które mają dokładnie dwa dzielniki: dzielą się przez jedynkę i przez samą siebie, np. 2,3,5,7,11,13 itd. Liczby naturalne większe od 1, które nie są liczbami pierwszymi, nazywa się liczbami złożonymi. Zobacz także: Zagadki matematyczne dla dzieci....
Pamiętasz swoją ulubioną panią z przedszkola? A może łatwiej będzie ci przypomnieć sobie wyjątkowo dobrego nauczyciela z podstawówki lub szkoły średniej? Podczas spotkania po latach ze znajomymi z klasy być może zdania na temat cech dobrego nauczyciela będą podzielone i prawdopodobnie każdy uzasadni swoją opinię o idealnym pedagogu w oparciu o indywidualne doświadczenia lub doświadczenia z nauczycielami swoich dzieci. Umiejętności dobrego nauczyciela? Mają znaczenie! O tym, jak wiele zależy od wychowawców i pedagogów uczących poszczególnych przedmiotów, mógł się przekonać każdy z nas. To nauczyciel może sprawić, że uczeń pokocha lub znienawidzi polski, matematykę, biologię, fizykę, itd. To w dużej mierze nauczyciele czynią ze szkoły miejsce przyjazne lub takie, w którym – jak określił to F. Schulz von Thun – tylko „oddziela się ziarna od plew”. A zatem: jakie cechy powinien mieć dobry nauczyciel? Po pierwsze: szacunek Dobry nauczyciel to taki, który darzy swych uczniów szacunkiem. Tak właśnie uważał Janusz Korczak i choć od jego śmierci minie wkrótce 80 lat, trudno uznać szacunek do ucznia za zbędną cechę pedagogów XXI wieku. Postawa agresywna, ignorowanie potrzeb dziecka, ośmieszanie – to cechy człowieka, który nigdy nie będzie dobrym nauczycielem. Ponieważ bez szacunku nie może być mowy o życzliwości ani empatii . Talent pedagogiczny Idealny nauczyciel może mieć wiele pasji i talentów, ale praca w szkole to coś, z czym radzi sobie najlepiej. Umie uczyć lepiej niż: gotować, rysować, pisać kryminały czy jeździć konno, itd. Potrafi przekazywać wiedzę dużo lepiej niż szusować na stokach narciarskich czy uprawiać ogródek. W dodatku czuje potrzebę szlifowania swego talentu (tak jak artysta, który nie spoczywa na laurach a wciąż dąży do doskonałości). Wiedza merytoryczna Niby oczywiste, ale... wielu z nas pamięta...
