Olivier nigdy nie należał do dzieci, które lubią siedzieć w jednym miejscu i uczyć się czegoś nowego. Jego mama zdawała sobie sprawę z tego, że to może być ciężkie zarówno dla nauczycielki, jak i samego dziecka. Miała jednak nadzieję, że w miarę upływu czasu wszystko się unormuje.
W trakcie pierwszego spotkania z nauczycielką rodzice Olivera usłyszeli, że ich syn nie potrafi trzymać ołówka w poprawny sposób. Para postanowiła ćwiczyć pisanie z dzieckiem w domu. Pomimo prób rodzice ponownie zostali wezwani przez nauczycielkę, która przekazała im, że ich syn nadal nie nauczył się poprawnie trzymać ołówka. Po kilku tygodniach chłopiec wyznał, że nauczycielka przykleiła mu go do dłoni taśmą. Pisanie stało się łatwiejsze, ale całe wydarzenie było dla niego zawstydzające.
Mama Oliviera była tak zszokowana wyznaniem dziecka, że podejrzewała syna o kłamstwo (jak twierdzi, chłopiec często ubarwiał opowieści). Nabrała pewności dopiero wtedy, kiedy Olivier powiedział, że „zdejmowanie taśmy w ogóle nie boli”, a dzieci, które na to patrzyły, albo się śmiały, albo były zawstydzone. Po wyznaniu chłopca matka postanowiła udać się do szkoły.
Mama Oliviera najpierw wysłała e-maila do nauczycielki z pytaniem, czy sytuacja opisana przez chłopca wydarzyła się naprawdę. Kobieta potwierdziła wersję wydarzeń. Dodała, że „wcześniej stosowała takie metody i działały”.
Mama chłopca odpowiedziała jej, że nie jest to metoda, którą należy stosować w obecnych czasach. Skonfrontowała się też z dyrektorem placówki, który wiedział o zaistniałej sytuacji i obiecał, że to się nie powtórzy. Ostatecznie, w następnym roku szkolnym klasa chłopca będzie miała inną nauczycielkę. „Nie chciałabym wyjść na TEGO rodzica, ale uważam, że przyklejanie 6-latkowi taśmy do ręki nie jest okej” – wyznała.
Źródło: kidspot.com.au
Piszemy także o:
Kiedy mój syn poszedł do pierwszej klasy, byliśmy dumni i chyba bardziej przejęci niż on. Wychowawczynię miał super, niestety, nauczycielka języka angielskiego nie wzbudziła mojego entuzjazmu. Przeciwnie. Sama kończyłam tę szkołę dwadzieścia lat temu, i już wtedy „Aldonica”, jak ją nazywaliśmy, nie cieszyła się sympatią. Choć dopiero po studiach, uczyła marnie i uczniowie, którym zależało na wynikach, musieli brać korepetycje. Miałam nadzieję, że z wiekiem spokorniała, że wieloletnie doświadczenie zadziała na jej korzyść, ale nic z tego. Już pierwsze tygodnie przyniosły rozczarowanie. Klasa „niegrzecznych” dzieci Mój syn zarobił kilka uwag, typu: kręci się na krześle, wchodzi pod ławkę, nie uważa. Dla mnie to zrozumiałe zachowanie dla dziecka, które przechodzi z zerówki, gdzie było więcej zabawy niż nauki, do trybu siedzenia w ławkach. Musi się przyzwyczaić. Może Adaś potrzebuje trochę więcej czasu? Jednak rozmowy z innymi rodzicami obudziły moją podejrzliwość. Okazało się, że nie tylko mój syn jest „niegrzeczny”, ale niemal cała klasa. – Agata dostała uwagę, bo obejrzała się na zegar wiszący na ścianie z tyłu – skarżyła się jedna z mam. – A Franek, bo nie zrozumiał polecenia po angielsku – tata Franka wzniósł oczy do nieba. – Przecież to jakaś paranoja. Mam tłumaczyć kobiecie uczącej tyle lat, że siedmiolatek ma prawo nie rozumieć poleceń wydawanych w obcym języku, choćby najprostszych, bo dopiero zaczyna się go uczyć? Absurd. Jakoś jednak przetrwaliśmy pierwszy rok, łudząc się, że dzieci i nauczycielka w końcu znajdą, nomen omen, wspólny język. Poświęcaliśmy angielskiemu więcej czasu niż całej reszcie przedmiotów, uczyliśmy syna słówek, sprawdzaliśmy, czy odrobił pracę domową, czy spakował potrzebne podręczniki. I co? Na koniec roku spotkał nas duży zawód. Mimo całej tej pracy w ocenie...
Jak podaje tvn24.pl, gdy autobus z dziećmi podjechał pod szkołę, mam Janka na próżno wypatrywała swojego syna wśród wysiadających z busa uczniów. Zdezorientowana matka podbiegła do wychowawczyni, aby dowiedzieć się, dlaczego Janka nie ma wśród dzieci z jego klasy. Nauczycielka nie wiedziała, co odpowiedzieć. Informacji udzieliła inna nauczycielka, która na co dzień uczy klasę chłopca wychowania fizycznego. Chłopiec z niepokojem czekał na mamę „Powiedziała mi, że mój syn został w odległym o 20 kilometrów Mogilnie, że czeka na mnie przed kinem. Myślałam, że oszaleję. Jestem w piątym miesiącu ciąży, nie mogę się denerwować. A ktoś porzucił mojego syna bez opieki na ulicy ” – opowiedziała dziennikarzom tvn24.pl kobieta. Za radą nauczycielki WF zadzwoniła do znajomej, która pracuje w Mogilnie. Ta pobiegła pod kino i zastała tam zaniepokojonego i spacerującego od 40 minut Janka. W każdym przejeżdżającym samochodzie wypatrywał mamy i coraz bardziej się denerwował. Jak do tego doszło? Po rozmowie z synem kobieta dowiedziała się, że po seansie w kinie wychowawczyni była zajęta poszukiwaniami plecaka jednego z dzieci. Wtedy do chłopca podeszła nauczycielka WF i powiedziała mu, że nie wraca do szkoły z innymi dziećmi i ma czekać przed kinem na mamę. Decyzji tej nie skonsultowała z mamą chłopca. Teraz sprawę bada policja i kuratorium oświaty. „Do zdarzenia doszło 27 kwietnia, pomiędzy godziną 11.55 a 12.30. Trwają czynności sprawdzające, podczas których badamy, czy dziecko faktycznie zostało narażone na utratę zdrowia lub życia ” – poinformował przedstawiciel policji. Z kolei kuratorium poinformowało, że ze zdarzenia sporządzono notatkę służbową, a sprawę skierowano do rzecznika dyscyplinarnego. Nauczycielkom grozi nawet dyscyplinarne zwolnienie z pracy wraz z zakazem wykonywania zawodu....
Do niecodziennej sytuacji doszło w szkole publicznej w Mount Pleasant w stanie Michigan. 7-letnia Jurnee Hoffmeyer wróciła do domu ze znacznie krótszymi włosami po jednej stronie. Z relacji dziewczynki wynikało, że obcięła je jej koleżanka w szkolnym autobusie. „Byłem zły na tę koleżankę, ale szybko mi przeszło. W końcu to tylko dziecko” – mówił ojciec Jurnee, Jimmy Hoffmeyer cytowany przez magazyn „People”. Ojciec wypisał dziecko ze szkoły Ojciec dziewczynki od razu zabrał córkę do fryzjera, który podciął włosy i stworzył na głowie 7-latki asymetryczną fryzurę. Dwa dni później dziecko znowu wróciło do domu z przyciętymi włosami – tym razem jednak po drugiej stronie głowy. Kiedy okazało się, że włosy wyrównała dziewczynce nauczycielka (a zarazem szkolna bibliotekarka), ojciec 7-latki wpadł we wściekłość. Oskarżył nauczycielkę, że ta kierowała się uprzedzeniami rasowymi (dziewczynka jest mulatką, jej ojciec ma mieszane pochodzenie etniczne) i wypisał dziecko ze szkoły. Nauczycielka tłumaczyła swoją decyzję o skróceniu loków regulaminem szkoły. Ojciec żąda ogromnego odszkodowania W szkole przeprowadzono wewnętrzne śledztwo. Nie znaleziono dowodów na to, że nauczycielka kierowała się uprzedzeniami rasowymi. Dostała upomnienie, ale nie straciła pracy. Ojciec dziewczynki nie był usatysfakcjonowany taką decyzją. Pozwał Okręg Szkolny Mount Pleasant, który rozpatrywał sprawę, i samą nauczycielką. Domaga się zadośćuczynienia w wysokości miliona dolarów. „Będziemy bronić się przed tymi bezpodstawnymi zarzutami w sądzie i nie pozwolimy, aby odciągnęło nas to od naszej misji. Jest nią zapewnienie każdemu dziecku światowej klasy edukacji, która przygotuje je do college’u i kariery zawodowej” – czytamy w oświadczeniu przedstawicieli szkoły w Mount Pleasant. Jak według was skończy się ta sprawa? Czy nauczycielka...
