Badacze z Niemiec próbowali znaleźć odpowiedź na to pytanie. Przez trzy lata zadawali je naukowcom, specjalistom z różnych dziedzin, pedagogom, rodzicom, dziadkom, ludziom bezdzietnym. Wśród ich rozmówców byli i znany psycholog, i turecka analfabetka, i generał.
Lista, która dzięki temu powstała nie jest spisem tego, co dziecko "musi". To raczej propozycje, pomysły, możliwości, tego, co warto zaproponować dziecku.
To także zwrócenie uwagi na fakt, że ważna jest nie tylko umiejętność czytania czy liczenia, a na rozwój wpływa o wiele więcej doświadczeń i przeżyć.
Właściwie wszystko, co na niej jest, wiąże się z doznawaniem, doświadczaniem, przeżywaniem, a nie przyswajaniem sobie książkowych wiadomości. Oto jej fragmenty.
Oto garść propozycji:
Lista jest o wiele szersza i można ją znaleźć w książce Donaty Elschenbroich "Co siedmiolatek wiedzieć powinien".
Przeczytaj, dlaczego w szybko zmieniającym się świecie literki to nie wszystko.
O pomaganiu wiesz niemal wszystko. Czy, aby komuś pomagać, trzeba się na tym znać? Wielokrotnie spotykam się z poglądem, że nie trzeba mieć żadnych umiejętności, doświadczenia, kompetencji, aby pracować w organizacji pozarządowej i pomagać. Bo przecież pomaganie to taka oczywista rzecz. Każdy z nas komuś w życiu pomógł, każdy się na tym zna i doskonale wie, jak to robić. Tymczasem pomaganie obliczone na osiągnięcie prawdziwego efektu, czyli takie, które ma przynieść rzeczywistą zmianę, jest bardzo, bardzo trudne. I nie wiedząc jak, możemy bardziej zaszkodzić niż pomóc? Niestety, tak. Bardzo dobrym przykładem, jak nie powinno się tego robić, jest sposób, w jaki ludzie pomagają tym, którzy żebrzą na ulicy. Często tym procederem trudnią się szajki, które cynicznie wykorzystują do tego innych ludzi. Weźmy choćby przesiadujące na ulicy kobiety o ciemnej karnacji, z dziećmi, które spały niezależnie od tego, w jakim były wieku. Dzięki nim kobiety wzbudzały litość, więc przechodnie dawali im drobne pieniądze. A to napędzało ten biznes. I te dzieci były jego elementem? Elementem dobrze prosperującego biznesu? Właśnie. Znam kilkoro dzieci, które zabrano tym kobietom. W żadnym przypadku nie były to ich dzieci. I nigdy nie miały legalnych dokumentów. Niektóre były ofiarami handlu ludźmi. Zostały kupione i przywiezione do Polski tylko po to, by wykorzystywać je do tego procederu. Bywały celowo niedożywiane, krępowane. Wiadomo, im mniejsze dziecko, tym większą wzbudza litość... Jak najlepiej pomóc w tej sytuacji? Wystarczy nie dawać pieniędzy? Nie, nie wystarczy. Jeśli chce się naprawdę pomóc tym dzieciom, czyli rzeczywiście coś zmienić w ich życiu, to trzeba zadzwonić na policję. Nie dajemy pieniędzy na ulicy. Nie przechodzimy obojętnie, ale reagujemy, gdy widzimy żebrzące dziecko. Czego jeszcze nie należy...
Wyrywanie zabawek, awantury przy każdej próbie sprzeciwu, wymuszanie... Znasz to? Masz wrażenie, jakby Twój maluch myślał tylko o sobie? Niepokoisz się, co z niego wyrośnie? Niezależnie od wieku malucha, pamiętaj, że: - Nikt nie rodzi się egoistą – kimś bezwzględnie walczącym o swoje, myślącym wyłącznie o sobie. - Malec chce być troskliwy. Takie zachowanie jest bliskie naszej naturze, bo w ten sposób zapewniamy sobie opiekę. Trzeba tylko pokazać mu, jak to robić. - Dziecko uczy się od innych. Jeśli w Twoim odczuciu zachowuje się jak król, to dlatego, że musiało się przekonać, że taka postawa się opłaca (bo wtedy jest się w centrum uwagi). - Zdolny i zaborczy to nie to samo. Osoby inteligentne bywają niecierpliwe, skupione na sobie, roszczeniowe, ale naprawdę nie warto tego wzmacniać. - Współpraca rodzi się powoli. Aby się jej nauczyć, potrzeba wielu prób i popełniania błędów. Nim malec będzie umiał dogadywać się z innymi dziećmi, najpierw musi poznać sam siebie, rozumieć emocje, znać poczucie własności. Oto kolejne etapy na tej drodze. To moje i tamto też Niemal do końca pierwszego roku życia maluch powinien być pępkiem świata, czuć, że może liczyć na bliskie mu osoby, że świat jest przyjazny i przewidywalny. W ten sposób poczuje się bezpiecznie. To da mu odwagę, by zrobić następny krok. Powoli zacznie zdawać sobie sprawę z własnych możliwości: będzie sprawdzał, jaki skutek przyniosą różne działania, eksperymentował. Jednocześnie powoli odczuwa rozmaite ograniczenia i zakazy. Nie rozumie jeszcze, że rzeczy mają właścicieli. Chce dostać wszystko, co go zainteresuje, także dlatego, że lubi gromadzić przedmioty. W tym czasie dochodzi do pierwszych konfliktów, bo półtoraroczny maluch jest bardzo skupiony na sobie i nastawiony niemal całkowicie na branie. Wszystko musi mieć natychmiast, nie wie, co to znaczy dzielić się...
Dlaczego warto jak najwięcej biegać, skakać, turlać się po trawie, kąpać się i budować zamki z piasku? Bo ruch nie tylko wzmacnia organizm dziecka, ale także pozwala maluchowi nauczyć się czegoś o sobie, innych ludziach i otaczającej go przestrzeni i przedmiotach. Ruch to nie tylko zdrowie fizyczne, ale także dobra kondycja psychiczna oraz lepszy rozwój umysłowy. Dlatego podczas letnich miesięcy ruszajmy się całą rodziną! Harce na placu zabaw Jedną z pierwszych dziecięcych zabaw jest zjeżdżanie z podwórkowej zjeżdżalni. Żeby jednak poczuć wiatr na twarzy, dziecko musi najpierw wdrapać się po drabince, usiąść w odpowiednim miejscu, odepchnąć się, zjechać, a potem wstać i... wszystko zaczynać od nowa. Podczas wykonywania tych czynności kształtuje się odwaga i koordynacja ruchowa . Bujanie się na huśtawce czy kręcenie na karuzeli reguluje za to siłę napięcia mięśni tułowia, ramion i nóg. Stymuluje również układ przedsionkowy, który wpływa na koordynację naszych zmysłów – ruchu, dotyku, słuchu, wzroku. Wspinanie się na drabinki uczy planowania przestrzennego ruchu – dziecko musi zastanowić się, jaki ruch wykonać, by dostać się w konkretne miejsce. Warto więc malucha zachęcać do tego typu zabaw – zacząć od prostych, łatwych dla niego zadań, powoli zwiększając stopień trudności. Przez cały czas dziecko musi mieć poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że mu się udaje. Jeśli smyk nigdy nie chce bawić się na podwórku, warto poradzić się specjalisty – psychologa, terapeuty integracji sensorycznej bądź rehabilitanta dziecięcego. Budowanie zamków z piasku Codziennie dotykamy czegoś gołymi dłońmi. A stopy? Są poszkodowane przez większość roku. I wielka szkoda, bo kryją w sobie receptory odpowiadające wszystkim narządom wewnętrznym. Dlatego latem maluch jak najczęściej powinien chodzić boso po piasku, kamieniach,...
