Co powinno umieć dziecko zanim pójdzie do szkoły?

Wyrywanie zabawek, awantury przy każdej próbie sprzeciwu, wymuszanie... Znasz to? Masz wrażenie, jakby Twój maluch myślał tylko o sobie? Niepokoisz się, co z niego wyrośnie? Niezależnie od wieku malucha, pamiętaj, że: - Nikt nie rodzi się egoistą – kimś bezwzględnie walczącym o swoje, myślącym wyłącznie o sobie. - Malec chce być troskliwy. Takie zachowanie jest bliskie naszej naturze, bo w ten sposób zapewniamy sobie opiekę. Trzeba tylko pokazać mu, jak to robić. - Dziecko uczy się od innych. Jeśli w Twoim odczuciu zachowuje się jak król, to dlatego, że musiało się przekonać, że taka postawa się opłaca (bo wtedy jest się w centrum uwagi). - Zdolny i zaborczy to nie to samo. Osoby inteligentne bywają niecierpliwe, skupione na sobie, roszczeniowe, ale naprawdę nie warto tego wzmacniać. - Współpraca rodzi się powoli. Aby się jej nauczyć, potrzeba wielu prób i popełniania błędów. Nim malec będzie umiał dogadywać się z innymi dziećmi, najpierw musi poznać sam siebie, rozumieć emocje, znać poczucie własności. Oto kolejne etapy na tej drodze. To moje i tamto też Niemal do końca pierwszego roku życia maluch powinien być pępkiem świata, czuć, że może liczyć na bliskie mu osoby, że świat jest przyjazny i przewidywalny. W ten sposób poczuje się bezpiecznie. To da mu odwagę, by zrobić następny krok. Powoli zacznie zdawać sobie sprawę z własnych możliwości: będzie sprawdzał, jaki skutek przyniosą różne działania, eksperymentował. Jednocześnie powoli odczuwa rozmaite ograniczenia i zakazy. Nie rozumie jeszcze, że rzeczy mają właścicieli. Chce dostać wszystko, co go zainteresuje, także dlatego, że lubi gromadzić przedmioty. W tym czasie dochodzi do pierwszych konfliktów, bo półtoraroczny maluch jest bardzo skupiony na sobie i nastawiony niemal całkowicie na branie. Wszystko musi mieć natychmiast, nie wie, co to znaczy dzielić się...

Dlaczego warto jak najwięcej biegać, skakać, turlać się po trawie, kąpać się i budować zamki z piasku? Bo ruch nie tylko wzmacnia organizm dziecka, ale także pozwala maluchowi nauczyć się czegoś o sobie, innych ludziach i otaczającej go przestrzeni i przedmiotach. Ruch to nie tylko zdrowie fizyczne, ale także dobra kondycja psychiczna oraz lepszy rozwój umysłowy. Dlatego podczas letnich miesięcy ruszajmy się całą rodziną! Harce na placu zabaw Jedną z pierwszych dziecięcych zabaw jest zjeżdżanie z podwórkowej zjeżdżalni. Żeby jednak poczuć wiatr na twarzy, dziecko musi najpierw wdrapać się po drabince, usiąść w odpowiednim miejscu, odepchnąć się, zjechać, a potem wstać i... wszystko zaczynać od nowa. Podczas wykonywania tych czynności kształtuje się odwaga i koordynacja ruchowa . Bujanie się na huśtawce czy kręcenie na karuzeli reguluje za to siłę napięcia mięśni tułowia, ramion i nóg. Stymuluje również układ przedsionkowy, który wpływa na koordynację naszych zmysłów – ruchu, dotyku, słuchu, wzroku. Wspinanie się na drabinki uczy planowania przestrzennego ruchu – dziecko musi zastanowić się, jaki ruch wykonać, by dostać się w konkretne miejsce. Warto więc malucha zachęcać do tego typu zabaw – zacząć od prostych, łatwych dla niego zadań, powoli zwiększając stopień trudności. Przez cały czas dziecko musi mieć poczucie bezpieczeństwa i świadomość, że mu się udaje. Jeśli smyk nigdy nie chce bawić się na podwórku, warto poradzić się specjalisty – psychologa, terapeuty integracji sensorycznej bądź rehabilitanta dziecięcego. Budowanie zamków z piasku Codziennie dotykamy czegoś gołymi dłońmi. A stopy? Są poszkodowane przez większość roku. I wielka szkoda, bo kryją w sobie receptory odpowiadające wszystkim narządom wewnętrznym. Dlatego latem maluch jak najczęściej powinien chodzić boso po piasku, kamieniach,...

 Gdy nasze dzieci dorosną, będą żyć w całkiem innym świecie niż my. Część wiedzy, którą im teraz  przekazujemy  i którą później  zdobędą w szkole, będzie już pewnie nieaktualna. Będą musiały dostosowywać do błyskawicznie zmieniającej się rzeczywistości, uczyć się wciąż nowych rzeczy, być może kilkakrotnie w ciągu życia zmieniać zawód (albo wykonywać ten już zdobyty w całkiem innych warunkach i przy pomocy innych narzędzi), korzystać z coraz to nowszych urządzeń. Czego powinniśmy  nauczyć nasze dzieci  już teraz, w jakie umiejętności je  wyposażyć, by sobie dobrze radziły w świecie, którego nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić?Co jest ważniejsze od literek? Co powinien umieć przedszkolak? Zdaniem Beaty Płażewskiej, psychologa, na pewno ważna jest: Ciekawość świata, by naszym dzieciom chciało im się uczyć nowych rzeczy. Wiara w siebie u dziecka , by nie poddawały się na starcie. Elastyczność,  by umiały dostosowywać się do nowych warunków. Samodzielność dziecka , by nie czekały, aż ktoś poprowadzi je za rękę. Umiejętność korzystania z różnych źródeł wiedzy, by szybko zdobywały informacje i mogły uczyć się wciąż nowych rzeczy. Umiejętność wyciągania wniosków, by się uczyły i nie popełniały wciąż tych samych błędów. Kreatywność , by radziły sobie w szybko zmieniającym się świecie nie czekając, aż ktoś im podsunie gotowe rozwiązanie. Umiejętność bycia z ludźmi,  rozumienia ich, bo to zawsze jest najważniejsze.  Nawet imponujące IQ dziecka i ogromna wiedza nie gwarantują sukcesu, jeśli człowiek nie zna dobrze siebie i nie potrafi  dogadać się z innymi. Przeczytaj : Jak wychować kreatywne dziecko.   Jak pomóc dziecku dobrze się rozwijać? Każdej z wymienionych wyżej rzeczy uczymy dzieci na co dzień robiąc...