To nie tylko kwestia szklanki pełnej do połowy – choć ten obraz świetnie odzwierciedla to, jak pełni wiary w siebie optymiści postrzegają świat. Bycie optymistą to znacznie więcej. Przede wszystkim to przeświadczenie, że cokolwiek zdarzyłoby się w życiu, człowiek da sobie radę. To wielka wiara we własne możliwości, potencjał, wpływ, który mamy na koleje losu. Optymiści uważają, że świat to pełne przygód miejsce, w którym można spotkać przyjaciół, na pomoc których zawsze można liczyć. To ludzie, którzy wyciskają każdy dzień do maksimum, czerpią pełnymi garściami z okazji podsuwanych im przez życie. Nie boją się zmian, bo wierzą, że mogą to być zmiany na lepsze. Nic więc dziwnego, że z takim nastawieniem bardziej chce im się żyć! A innym – z nimi.
Oto 6 rad jak budować w dziecku wiarę w siebie:
Wlej w dziecko tyle miłości, ile się zmieści. Codziennie przytulaj, całuj, głaszcz, zapewniaj, że jest najważniejszym, najbardziej kochanym dzieckiem na świecie. Poczucie, że jest się cennym skarbem rodziców, kimś, o kogo dbają i w pełni akceptują, to idealna podstawa optymistycznego nastawienia do życia.
Zobacz film: Potęga miłości i przytulania
Doceniaj dziecko zawsze, gdy masz ku temu okazję. Mów konkretnie, co ci się podoba w jego zachowaniu, nawet jeśli to drobiazg. Warto go dostrzec, np.: „Poukładałeś zabawki do pudeł – świetna robota”, „Szybko się dziś ubrałeś, mogliśmy pójść spacerkiem do przedszkola – brawo!”, „Jakie ładne drzewo – dobrze dobrałeś kolory”. Nawet jeżeli dziecko cały dzień rozrabia, przyłap je pochwałą w tym jednym momencie, gdy jest grzeczne. Każde słowo uznania, to dla niego sygnał: „Jestem mądry, tyle potrafię, mama jest ze mnie zadowolona”. Rośnie samoocena dziecka, a z nią łatwiej o optymizm.
Optymista zawsze wierzy, że poradzi sobie z niepowodzeniami. Aby twoje dziecko mogło tak myśleć, musi czuć, że samo daje sobie radę z codziennymi zadaniami. Ucz zawiązywać sznurówki, pozwól samodzielnie się ubrać, nawet jeśli to będzie trwało trochę dłużej, pokaż, jak rozłożyć sztućce. Wymagając od dziecka samodzielności, sprawiasz, że malec czuje się bardziej sprawny i mądry.
Przecież przez błędy świat się nie kończy. Naucz dziecko, że ma prawo się mylić, zrobić coś nie tak, nawalić. To ludzka rzecz. Pokaż, jak uczyć się na potknięciach – to wielka sztuka popełnić błąd tylko jeden raz. Jeżeli dziecko będzie wiedziało, że traktujesz jego niepowodzenia całkiem zwyczajnie, nie zamartwiasz się nimi i nie dajesz mu odczuć, że cię zawiodło, będzie odważniej próbowało nowych rzeczy i bardziej się starało. Niech twoim mottem stanie się zdanie: „Spróbuj jeszcze raz”.
Czy wiesz: Jak nauczyć dziecko ryzykować i przegrywać?
Dla dziecka ciekawość świata jest naturalna, to my, dorośli, ją zagłuszamy. Dlatego namawiaj: „Nie zjeżdżałeś jeszcze z tej zjeżdżalni. Chcesz spróbować?”, „Ciekawe, jak smakuje ten śmieszny owoc, spróbujmy!”. Za parę lat, gdy dziecko będzie chciało zwiedzić Nepal z plecakiem lub studiować oceanografię, zamiast się martwić, powiesz: „Spróbuj, to może być ciekawe”.
Postaraj się traktować problemy dziecka z taką samą powagą, z jaką wysłuchałabyś najlepszej przyjaciółki. Mogą wydać ci się błahe, ale dla twojego przedszkolaka to poważna sprawa. Wysłuchaj dziecko, zapytaj, jaki ma pomysł na pokonanie trudności, zaproponuj pomoc. Dzięki temu będzie ci ufało i żyło z przekonaniem, że w razie kłopotów zawsze może pójść do rodziców.
Zobacz też: Mama kontra przedszkolak – 5 rozwiązań najczęstszych problemów
Przedstawiamy wam niezwykłą lekarkę, do której przyjeżdżają kobiety z całej Polski. Pochodzi z Indii, ale mieszka i pracuje we Wrocławiu. Uważa, że „zdrowie to bardziej podróż niż stacja przeznaczenia”. W swojej praktyce łączy medycynę naturalną z medycyną konwencjonalną. Zobaczcie, co dr n. med. Preeti Agrawal , ginekolog położnik, mówi o ciąży, porodzie i byciu mamą. Co poradziłaby Pani mamie, która właśnie urodziła dziecko? dr n. med. Preeti Agrawal: By pozwoliła sobie pomóc. W tradycji hinduskiej świeżo upieczonej mamie pomagają inne kobiety: teściowa, siostry i ciocie gotują, sprzątają. Takie „matkowanie matce” to piękna tradycja. Dzięki niej mama może zająć się tylko dzieckiem i sobą, nabrać sił, zadbać o dietę, odpocząć… To działa: depresja poporodowa występuje tam rzadko i jest mniej problemów z karmieniem piersią , bo ilość i jakość pokarmu zależą od kondycji psychicznej i fizycznej mamy. O czym jeszcze warto pamiętać tuż po porodzie? – Że poświęcanie się to nie jest zdrowa forma macierzyństwa. Żaden człowiek (młoda mama też!) nie powinien być więźniem, kimś, kto nie ma prawa zająć się sobą, zaspakajać swoich potrzeb. Jak mówi stara mądrość: nie da się czerpać wody z pustej studni. Żeby opiekować się kimś, trzeba mieć siłę, a żeby ją mieć, trzeba najpierw zaopiekować się sobą . A czego potrzebuje dziecko? – Naszej miłości , bliskości, dotyku, ciepła. Dla jego rozwoju kluczowe jest to, jak się do niego odnosimy, a nie ilość gadżetów, którymi je otoczymy. Nie potrzebuje np. baterii kosmetyków. Jego skóra jest jak gąbka: chłonie wszystko, co na nią nakładamy. Trzeba stosować tylko to, co naturalne i niezbędne, np. naturalne oleje jadalne, bogate w witaminy A i E (np. rzepakowy, migdałowy). Cofnijmy się do porodu. Jak to jest, że choć...
Chociaż podobno karmienie piersią jest najnaturalniejszą sprawą na świecie, wiele młodych mam ma z nim kłopoty. Może dlatego, że dużo bardziej naturalne jest dziś dla nas korzystanie z komórki czy internetu niż karmienie. Na szczęście wszystkiego można się nauczyć. To naprawdę nie będzie trudne, jeśli trochę się przygotujesz. Piersi Niezależne, czy masz je w rozmiarze S czy XXL, możesz karmić piersią i mieć dla dziecka tyle mleka, ile potrzebuje. Wielkość piersi zależy bowiem głównie od ilości tkanki tłuszczowej, natomiast gruczoł produkujący pokarm jest u wszystkich kobiet mniej więcej takiej samej wielkości. To, ile będziesz miała pokarmu, zależy głównie od tego, jak często maluch będzie jadł. Więcej problemów mogą przysporzyć brodawki, zwłaszcza jeśli są płaskie lub wciągnięte. Co prawda niektóre maluchy znakomicie dają sobie z nimi radę i wspaniale je wyciągają, ale nie zawsze tak jest. Dlatego najlepiej jeszcze w czasie ciąży używać specjalnego „przyrządu” delikatnie wyciągającego brodawki (Niplette, AVENT). Jeśli tego nie robiłaś, a dziecko ma problemy z uchwyceniem brodawki, nie wszystko jeszcze stracone! Odciągaj mleko pomiędzy karmieniami. Brodawka lekko wyciąga się, a ty jednocześnie stymulujesz laktację. Jeśli maluszek nie najada się z piersi, dokarmiaj go odciągniętym pokarmem . Rób to jednak za pomocą łyżeczki lub specjalnego kubeczka, nie przyzwyczajaj malca do picia mleka przez smoczek (ssie się go jednak inaczej niż pierś, więc problemy dziecka mogą się powiększyć). Pomiędzy karmieniami nadal spróbuj stosować Niplette. Najlepiej kilka minut przed karmieniem, by maluszkowi było łatwiej uchwycić pierś. Jak najczęściej przystawiaj malca do piersi. On najlepiej wyciągnie brodawkę. Akcesoria Wystarczysz ty, maleństwo, jakiś wygodny fotel, na którym możesz się wygodnie oprzeć, rozpinana bluzka,...
Czasami chodzi o rezygnację z wyjścia na plac zabaw z powodu deszczu, innym razem o brak ulubionych ciasteczek czekoladowych w sklepie... Tak, dziecko spotyka w życiu wiele zawodów. Jednak, choćbyśmy bardzo chcieli, wielu z nich nie jesteśmy w stanie mu oszczędzić. I dobrze! Jeżeli dzieci już teraz nauczą się radzić sobie z rozczarowaniami , będą to umiały i w przyszłości. Chroniąc dziecko przed nimi, pozbawiasz je możliwości nauki ważnych umiejętności. Nie oznacza to jednak oczywiście, że masz w tych najtrudniejszych sytuacjach zostawiać dziecko samo. Jak nauczyć swoje dziecko, że mimo zawodu, wściekłości czy smutku poprosi o wsparcie, pozostanie optymistą i nie będzie się bać tego, co może przynieść życie? Na początku zastanów się, jak twój kilkulatek zwykle reaguje na drobne (i nie tylko) rozczarowania, i zakwalifikuj go do jednej z trzech głównych grup: 1. Tykająca bomba zegarowa Dziecko wybucha płaczem , gdy zabraknie w domu jego ulubionego soczku czy płatków? Albo rzuca się na ziemię i wali w nią piąstkami, gdy inny brzdąc weźmie jego zabawkę? Jeżeli twój kilkulatek przeżywa drobiazgi jak wielkie nieszczęścia i rozpamiętuje rozczarowania całymi godzinami, zacznij jego edukację panowania nad emocjami od podstaw. Wytłumacz, że są rzeczy, które można zmienić, oraz takie, na które nie mamy wpływu. Przedszkolak może po prostu nie wiedzieć, że czasami rozwiązanie problemu jest poza jego zasięgiem i nawet największa awantura tego nie zmieni. Zmniejszysz jego stres , mówiąc: „Widzę, że jesteś zdenerwowany”. Gdy dziecko się trochę uspokoi, poszukajcie razem realnych rozwiązań problemu. Prowadzaj dziecko na różne zajęcia dla przedszkolaków , aż znajdzie takie, które dadzą mu wyjątkowo dużo frajdy i uczynią w czymś prawdziwym mistrzem. Gdy dziecko wie, że jest w czymś dobre, to nawet po porażce w innej dziedzinie będzie miało...
