Wakacje w ciepłych krajach i zmiany klimatu są groźne dla dzieci

Bardzo łatwo się zorientować, że woda jest skażona sinicami – zapach zgnilizny bardzo silnie unosi się w powietrzu. Woda jest mętna, a przy brzegu zbiera się piana. Nie warto ryzykować kąpieli – można dostać wysypki, bólu brzucha i głowy, zapalenia spojówek. Albo i gorzej. Niezbyt udany półmetek wakacji Powoli zbliża się połowa wakacji, a tu taka wiadomość – aż 20 kąpielisk nad Bałtykiem nieczynnych! Winna temu jest bezwietrzna, ciepła pogoda. W takich okolicznościach sinice bardzo chętnie namnażają się. Do tej pory problem sinic co roku pojawiał się głównie w Zatoce Gdańskiej, niestety w tym roku powędrowały dalej i wypłynęły na szersze wody. Sięgają aż do Władysławowa , które jak na ironię jest mekką rodzin z dziećmi, a to właśnie w tym kurorcie jest największy problem z sinicami. Na tych plażach na razie nie wykąpiesz się - Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Pucku wydała zakaz kąpieli ze względu na obecność sinic w wodzie na terenie takich miejscowości jak: Dębki (wejście nr 19), Karwieńskie Błoto Drugie (wejście nr 11), Ostrowo (wejście nr 35), Jastrzębia Góra (wejścia nr 22, 23 i 25), Karwia (wejścia nr 43 i 45), Chłapowo (wejścia nr 12 i 13), Władysławowo (wejścia nr 4, 6, 9 i 10) – zakaz kąpieli obowiązuje w 4 z 5 dostępnych miejsc, Chałupy (wejście nr 22). Służby sanitarne wydały zakaz kąpieli do odwołania. Na wskazanych przez Sanepid plażach zawisły czerwone flagi. Sinice lubią ciepło Sinice uważane są za najstarsze bakterie na ziemi. Lubią zanieczyszczoną wodę morską, stąd pewnie tak bardzo upodobały sobie Morze Bałtyckie. Co roku w okresie wakacyjnym pojawiają się ostrzeżenia, że plażowicze nadbałtyckich plaż muszą być czujni. Szczególnie gdy cyjanobakterie, do których należą sinice zaczynają "kwitnąć". Mówi się wtedy o tzw. sinicowych zakwitach wody. Sprzyja...

Na jesienno-zimowe infekcje najlepiej uodpornisz dziecko... w czasie wakacji. Zahartują je słońce, woda i świeże powietrze. Te wakacje mój trzyletni syn spędzi na działce. Chcę go zahartować, bo zimą często się przeziębiał. Jak to zrobić? Hartowanie to stopniowe przyzwyczajanie organizmu do zimna i ciepła. Poprawia się wtedy sprawność reakcji termoregulacyjnych ustroju, dzięki czemu lepiej pracuje też system odpornościowy. Niech więc synek hasa do woli po dworze, nawet gdy jest chłodniej lub kropi deszcz. Może biegać boso po rosie, chłodnej ziemi czy dreptać i chlapać się w zimnej wodzie nalanej np. do dmuchanego baseniku. Oczywiście po takich zabawach zawsze należy dziecko osuszyć i ciepło ubrać. Hartują też promienie słoneczne, trzeba tylko dbać, by maluch nie przebywał na ostrym słońcu, miał osłoniętą główkę, był posmarowany kremem z filtrem i sporo pił. Niech zajada się też porzeczkami, malinami, chrupie rzodkiewki, ogórki. Owoce i warzywa to źródło witamin, które znakomicie chronią organizm przed infekcjami. Słyszałam, że zmiana klimatu hartuje. W jaki sposób? Na jak długo wyjechać z dzieckiem w góry, by je wzmocnić? Nasz organizm przystosowuje się do warunków klimatycznych miejsca, w którym stale przebywamy. Jeśli więc malec zmienia otoczenie i np. z terenu nizinnego wyjeżdża w góry – jego ustrój musi się zaadaptować do nowych warunków. To dobry trening dla układu odpornościowego, który potem skuteczniej reaguje na zagrożenia infekcjami. Najlepiej, gdy dziecko zmienia klimat dwa razy w roku i przebywa tam możliwie długo – co najmniej 2–3 tygodnie. Zbyt częste zmiany warunków klimatycznych (np. lipiec nad morzem, sierpień w górach) są po prostu zbyt męczące dla organizmu dziecka. Czy czteroletniej córce mogę pozwalać na pluskanie się w chłodnym Bałtyku? Jeśli kąpiele nie są tylko zbyt długie,...

Dr n. med. Jolanta Popielska - pediatra, specjalista chorób zakaźnych. Pracuje w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym w Warszawie w Klinice Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego. Specjalizuje się w opiece i leczeniu dzieci zakażonych HIV. W kręgu jej zainteresowań są też choroby pasożytnicze u dzieci.  Aleksandra Sobieraj: Bać się czy nie bać pasożytów? Dr n. med. Jolanta Popielska: To zależy, gdzie się mieszka i o jakich pasożytach mówimy. W krajach tropikalnych parazytozy są bardzo częste , zwłaszcza te układu pokarmowego. W Polsce takie pasożyty są rzadkością. Inne parazytozy, bo można je podzielić na tkankowe, przewodu pokarmowego i skórne, oczywiście są, ale też jest ich niedużo.   Pasożyty skórne to np. wszy czy świerzb, a tkankowe?  – Występują wtedy, gdy pasożyt umiejscowi się nie na skórze, nie w przewodzie pokarmowym, ale w jakimś narządzie, np. w mózgu, płucach, wątrobie. Przykładem jest bąblowica, którą można zarazić się po zjedzeniu niemytych jagód , wcześniej zabrudzonych kałem lisa, psa, wilka, który miał tasiemca. W tkance człowieka zaczyna rosnąć bąbel – może to być niebezpieczne, jeśli zmiana umiejscowi się np. w mózgu. Bywa, że nawet mała powoduje poważne konsekwencje .  A jakie są najczęstsze pasożyty pokarmowe?  – W Polsce zdecydowanie najczęstsza jest owsica . Nie ma danych epidemiologicznych, są jedynie szacunkowe, które mówią, że owsiki ma ok. 10 proc. dzieci . Na drugim miejscu jest lamblioza – od 1 do 10 proc. Zdecydowanie rzadziej, u mniej niż 1 proc. populacji, występuje tasiemczyca i glistnica. Zdarza się też węgorczyca – głównie w Polsce południowo-wschodniej – ale węgorka najczęściej przywozimy z krajów tropikalnych , tak jak pełzakowicę. Inne zachorowania na pasożyty pokarmowe są już absolutnie sporadyczne.  Zobacz też film o owsicy: Rodzice najbardziej boją się...