3-letnia Lena jest pierwszym dzieckiem z zespołem Downa, które zostało zaproszone do polskiej kampanii promującej odzież dla dzieci. Na świecie tego typu akcje są już standardem, u nas niestety wciąż nie. Marka 5.10.15 postanowiła przełamać pewne tabu i w wiosennej kampanii, która zbiegnie się w czasie ze Światowym Dniem Zespołu Downa, pojawi się właśnie Lena. Rodzice dziewczynki bardzo się cieszą i mają nadzieję, że będzie to dobra promocja tolerancji i akceptacji odmienności w polskim społeczeństwie.
Rodzice 3-letniej Leny przyznali, jak ważne jest dla nich uświadamianie społeczeństwa w zakresie tolerancji niepełnosprawności. Na spotkaniu Akademii 5.10.15 poświęconym tematyce tolerancji i integracji dzieci z niepełnosprawnościami przyznali: „Dla każdego rodzica, który posiada dziecko z niepełnosprawnością, wiele znaczy otrzymanie akceptacji wśród społeczeństwa. Naszym marzeniem jest, aby Lenka była traktowana na równi z innymi dziećmi. Chcielibyśmy prosić wszystkich rodziców, aby uczyli swoje dzieci od najmłodszych lat tolerancji dla różności. Pokazywania świata w różnych jego odcieniach. Nie udawajmy, że takich problemów społecznych jak niepełnosprawność nie ma. W dobie internetu możemy pokazać dzieciom chociażby efekty tej kampanii i opowiedzieć o tym, jak jest ona ważna i dlaczego. Im więcej z naszymi dziećmi będziemy rozmawiać, tym bardziej naturalne będą ich zachowania w stosunku do osób niepełnosprawnych. Dzieci niepełnosprawne chcą być kochane i akceptowane, więc pozwólmy im być częścią społeczeństwa”.
Zobacz też: Niezwykłe dzieci w kampanii okularów Muscat
Dla mamy dziewczynki jej udział w kampanii jest niezwykle ważny. Podoba jej się to, że może ona pokazać swoją inność w taki sposób. Często tłumaczy też dziewczynce, że dodatkowy chromosom czyni ją wyjątkową. Na razie trzylatka nie ma problemów w kontaktach z rówieśnikami, jest bardzo towarzyska, a oni nie zauważają jej odmienności. Starsze dzieci natomiast widzą, że jej oczy są inne. Rodzice Lenki zgodnie twierdzą, że mają nadzieję, że „dzięki takim inicjatywom wzrośnie poziom edukacji, tolerancji i zrozumienia dla różnego rodzaju „inności”, w tym również niepełnosprawności”.
Dla samej Lenki udział w kampanii to nie tylko możliwość uwrażliwienia innych na osoby z zespołem Downa, lecz także prawdziwa frajda. Efekty będziemy mogli podziwiać już wkrótce!
Źródło: 51015kids.eu, familie.pl
Agata Komorowska na swoim blogu opisuje bycie matką 15-letniego Aleksa, 10-letniego Krystiana z zespołem Downa, 5-letniej adoptowanej Ady i 15-letniego Michała, dla którego Agata jest rodziną zastępczą. Autorka książki „Anioły mówią szeptem”. Jej blog znajdziesz na: Agatakomorowska.pl Sylwia Niemczyk: Wydałaś niedawno książkę o aniołach, ale przecież to o Tobie czytelniczki Twojego bloga mówią: anioł. Agata Komorowska: To miłe, ale do anioła mi daleko. Chociaż z drugiej strony… Myślę, że każdy z nas może być dla kogoś aniołem. Być może, jeśli komuś moje doświadczenia dodały otuchy albo pomogły podjąć jakąś życiową decyzję, to dla niego byłam właśnie aniołem. Masz kogoś konkretnego na myśli? – Mam na myśli np. tę moją czytelniczkę, która napisała, że dzięki mnie zaczęła się starać o adopcję dziecka. Albo inną, która odważyła się założyć rodzinę zastępczą, bo stwierdziła, że skoro ja, po depresji i rozwodzie, jakoś sobie radzę z czwórką dzieci, z których w dodatku jedno ma zespół Downa, a dwojga innych nie urodziłam sama – to ona też sobie jakoś poradzi. Na blogu piszesz, że jesteś wdzięczna za całą swoją czwórkę. – Głęboko wierzę, że poprzez każde z moich dzieci Bóg chciał mi coś pokazać. Tak było np. z Krystianem, który urodził się z zespołem Downa. Pamiętam, jak kilkanaście lat temu na basenie często spotykałam rodzinę z dzieckiem z zespołem Downa. Zastanawiałam się, po co oni je tam ciągną: i jemu to nie pomoże, i oni się umęczą. Miałam stereotypowe wyobrażenie życia z niepełnosprawnym dzieckiem – po czym bum! Po paru latach sama urodziłam takie dziecko i przekonałam się, że życie z nim może być wspaniałe. Jednak w swoim głośnym liście „W imieniu dzieci skazanych na życie” przyznajesz, że nie wiesz, co byś zrobiła, gdybyś wtedy, gdy...
Anna i Patryk Jaki są rodzicami trzyletniego Radka. Chłopiec jest pogodnym i mądrym dzieckiem, ale różni się od swoich rówieśników . Ma wadę genetyczną, która uniemożliwia mu prawidłowy rozwój. Żona polityka wyznała, w jaki sposób dowiedzieli się z mężem, że będą mieli dziecko z zespołem Downa. W rękach opatrzności Jaki wyznała w "Wieży Bab" na antenie telewizji wPolsce.pl, że 13. tygodniu ciąży lekarz poinformował ją, że prawdopodobnie dziecko ma zespół Downa. Specjalista zaproponował zrobienie amniopunkcji, a w razie potwierdzenia przypuszczeń zasugerował aborcję . Para była w szoku. Kobieta miała zaledwie 24 lata i nie przypuszczała, że osoba w tak młodym wieku może urodzić dziecko z zespołem Downa. Były łzy, ale ostatecznie nie zdecydowali się ani na amniopunkcję, ani na aborcję. Mimo że w trakcie ciąży oswajali się zmyślą o trisomi 21 chromosomu, po porodzie nie było łatwo. Postanowili jednak przyjąć do wiadomości, że pewnych rzeczy nie można zmienić. Nie żałują swojej decyzji i cieszą się z bycia rodzicami Radka. Skąd się biorą dzieci z zespołem Downa? Każdy zdrowy człowiek posiada 23 pary chromosomów zbudowanych z nici DNA i białek, które są nośnikami informacji genetycznej. Jeśli dodatkowy materiał genetyczny wystąpi w chromosomie 21 mówimy o trisomi 21, która powoduje zespół Downa (w 95% przypadków). Szacuje się, że w Polsce żyje 60 tys. osób z zespołem Downa . Ryzyko urodzenia dziecka z trisomią jest najwyższe w ciążach po 45. roku życia, niemniej bardzo często zdarza się też nie tylko u kobiet młodszych, ale i nieobciążonych genetycznie. Powód do dumy, a nie do wsytdu Zespół Downa jest tematem tabu. Wiele osób tę wadę traktuje jak problem , który można po prostu usunąć. „Wszyscy się chwalą swoimi dziećmi, my też się chwalimy” powiedziała Anna Jaki. Także jej mąż...
Inicjatywa fundacji VERBA to jedna z niewielu tego typu propozycji na naszym rynku – projekt edukacyjny, który w przystępny sposób porusza zagadnienie dysfunkcji zdrowotnych. O niepełnosprawności w Polsce mówi się z dużym dystansem. Wyraźnie brakuje książek, które subtelnie prezentują bohaterów z niepełnosprawnością, a młodych czytelników prosto i lekko edukują oraz naturalnie do nich przyzwyczajają. Fundacja postawiła sobie za cel kształtowanie pozytywnych postaw i tolerancji społecznej, ale sposób, w jaki chce to zrobić, odbiega od metod znanych nam ze szkół i kampanii społecznych. Pomysłodawczynią i założycielką fundacji jest Agata Battek, poruszająca się na wózku inwalidzkim od 13. roku życia. Agata to zdeterminowana i aktywna osoba, miłośniczka podróży i wieczna optymistka. Zamierza podzielić się swoimi doświadczeniami, pokazać, że warto podążać za marzeniami i działać. „W naszych opowieściach pozwalamy zaistnieć bohaterom z niepełnosprawnością, ale o ograniczeniach zdrowotnych nie piszemy jak o problemie. Nie stawiamy tych postaci w centrum uwagi ani nie podkreślamy ich odmienności. Biorą one udział we wspólnych przygodach z przyjaciółmi, na równi z innymi dziećmi uczestniczą w codziennym życiu, udowadniając, że ważna jest osobowość, a nie wygląd zewnętrzny. Większość ograniczeń, z jakimi spotykamy się w życiu, wynika z naszego nastawienia. Problem niepełnosprawności to również problem jej postrzegania przez nas i przez otoczenie. Musimy przełamać stereotypy. Działać i pokazać, jak wiele można robić, gdy tylko uwierzymy, że nam się uda” – mówi Agata Battek. Tytułowym bohaterem opowiadań jest Leon – wesoły, otwarty i odważny chłopiec, który uwielbia przygody. Lubi się śmiać i rozwiązywać zagadki. Ma ważną cechę: chce pomagać innym. To czyni go kimś wyjątkowym. Najbliższymi przyjaciółmi Leona są Maks i...
