Karta obserwacji cyklu miesiączkowego pozwala na prowadzenie metody podwójnego sprawdzania, inaczej zwanej metodą wieloobjawową. Jest to jedna z 3 metod obserwacji cyklu miesiączkowego. Dwie pozostałe to metoda termiczna poszerzona oraz metoda objawowo-termiczna.
Do prawidłowego odczytania karty obserwacji cyklu, czyli tego kiedy są dni płodne, potrzebne są przynajmniej 2 wskaźniki. Im więcej wskaźników zaznaczysz na karcie, tym odczyt będzie dokładniejszy. Początek fazy płodności określany jest na podstawie obserwacji śluzu oraz obliczeń wynikających z zapisów naniesionych na kartę. Koniec fazy płodności zaś określa się na podstawie temperatury ciała i wyglądu śluzu.
Karta obserwacji (lub zeszyt obserwacji) to niezbędne narzędzie przy metodzie naturalnego planowania rodziny. Poniżej znajdziesz przykładową kartę obserwacji cyklu w formacie PDF do wydruku (kliknij w obrazek, aby przejść do wersji do wydruku).
Wykresy i karty obserwacji cyklu przydatne są, kiedy stosujesz metody NPR.
Metoda podwójnego sprawdzania polega na rozpoznaniu początku i końca fazy płodności w danym cyklu. Jest to jedna z metod naturalnego planowania rodziny. Metoda polega na obserwacji 3 objawów płodności:
Metoda termiczna poszerzona, tak jak metoda termiczna ścisła, opiera się na obserwacji podstawowej temperatury ciała. Określa się dodatkowo okres niepłodności przedowulacyjnej wyznaczanej na podstawie czasu trwania cyklu - aby to określić, potrzebujemy co najmniej 6-12 poprzednich cykli lub fazy niskiej temperatury.
Metody objawowo-termiczne opierają się na wyznaczaniu fazy płodności oraz jej końca na podstawie wszystkich znanych objawów płodności:
Najbardziej znane metody objawowo-termiczne to: austriacka opracowana przez dra J. Rotzera (tzw. metoda Rotzera); amerykańska opracowana przez S.J. Kippleyów; polska opracowana przez dra T. Kramarka.
Zobacz też:
Cykl miesiączkowy można kontrolować – tzn. ustalić, kiedy masz dni płodne , a kiedy niepłodne – metodami jednoobjawowymi i wieloobjawowymi (i jedna, i druga metoda wymaga cierpliwości, koncentracji oraz uwagi): Metody jednoobjawowe określania dni płodnych Metoda termiczna ścisła określania dni płodnych i niepłodnych – polega na obserwacji podstawowej temperatury ciała. Dzięki niej można określić koniec fazy płodności, kiedy są dni płodne . Za początek fazy płodności w tej metodzie uznaje się pierwszy dzień cyklu miesiączkowego. Faza niepłodności (dni niepłodnych) rozpoczyna się po trzech dniach temperatury wyższej, czyli czwartego dnia. Podstawowa temperatura ciała powinna być wyższa o 0,2 stopnia Celsjusza od najwyższej temperatury z sześciu temperatur poprzedzających skok. Pamiętaj! Mierzymy temperaturę spoczynkową, czyli po co najmniej trzygodzinnym spoczynku, bez wcześniejszego wstawania z łóżka zawsze o tej samej porze. Na miejsce pomiaru wybieramy: usta, pochwę lub odbyt. Ważne jest, aby nie zmieniać miejsca pomiaru w danym cyklu. Temperatury zapisujemy na kartach każdego dnia po dokonanym pomiarze (pomiar temperatury możesz zapisywać na wykresie). Metoda owulacji (Billingsa) pomocna w określaniu dni płodnych i niepłodnych polega na obserwacji zmian zachodzących w strukturze śluzu szyjkowego. Za początek fazy płodności uznaje się pierwszy dzień wystąpienia śluzu. Za koniec fazy płodności uznaje się czwarty dzień po szczycie objawu śluzu. Pamiętaj! Najbardziej płodny śluz jest rozciągliwy, bezbarwny, strukturą podobny do surowego białka jaja kurzego. Odczucia towarzyszące takiemu śluzowi to wilgotno i mokro. ZOBACZ TEŻ: co warto wiedzieć o komputerze cyklu Metody wieloobjawowe określania dni płodnych Metoda termiczna poszerzona określania dni płodnych i niepłodnych tak jak metoda termiczna ścisła opiera...
