Tożsamością płciową nazywamy własne przekonanie o swojej płci w kontekście społeczno-kulturowym. Jest to wewnętrzne poczucie, że jest się kobietą lub mężczyzną. Gdy dziecko przychodzi na świat, nie od razu ma tę tożsamość, jest ona kształtowana przez pierwsze lata życia.
Dziecięca seksualność bywa przedmiotem wielu dyskusji. Podczas jednej z nich, na 11. Ogólnopolskiej Konferencji „Ostrożnie dziecko! Profilaktyka krzywdzenia małych dzieci” zorganizowanej przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę oraz Zakład Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, dr Agnieszka Izdebska, psycholog i seksuolog kliniczny, tłumaczyła, kiedy kształtuje się u dziecka jego tożsamość płciowa oraz jakie są sygnały nieakceptowania swojej płci biologicznej.
Spis treści:
Dr Agnieszka Izdebska wyjaśnia, że aż do końca przedszkola i początku szkoły podstawowej kształtuje się w dziecku jego tożsamość płciowa. „To jest okres, kiedy dzieci zastanawiają się nad kwestami dotyczącymi płci, co to dla nich znaczy być chłopcem czy dziewczynką” – mówi. Dzieci mogą w tym czasie eksperymentować i chętnie przebierać się, na przykład w ubrania innej płci albo bawić się zabawkami powszechnie uznanymi za typowo dziewczęce przez chłopców lub chłopięce przez dziewczynki.
Zobacz także: Jaką rolę w rozwoju przedszkolaka odgrywa zabawa?
W niektórych domach dziecięce przebieranki są traktowane jako coś naturalnego. „Jest zupełnie oczywiste, że chłopiec może bawić się lalką, bo przecież kiedyś będzie ojcem. Więc czemu nie miałby się nauczyć, jak się pcha wózek?” – podkreśla seksuolog. W innych domach może budzić to lęk, jako sygnał czegoś nieprawidłowego, choć, jak przyznaje dr Izdebska, „w większości przypadków nie ma w tym nic niepokojącego”. Jest to po prostu wyraz eksperymentowania z różnymi rolami społecznymi.
Zobacz także: Gdy dziecko pyta o różnice płci
Seksuolog podkreśliła również, że w niektórych sytuacjach zdarza się, że już we wczesnym latach życia pojawia się u dziecka tzw. dysforia płciowa, czyli nieakceptowanie swojej płci biologicznej. „To są dosyć wyraziste sytuacje, w których dziecko bardzo uparcie, powtarzalnie i często z dużym cierpieniem twierdzi, że urodziło się w niewłaściwej płci, że nastąpiła pomyłka” – wyjaśnia seksuolog.
Dr Izdebska podkreśla, że w toku rozwoju dziecka na ogół ten stan ustępuje, ale u niektórych dzieci pozostaje. „Część osób rozwija się w kierunku transseksualności, dzisiaj już wiemy, że uwarunkowanej przede wszystkim czynnikami biologicznymi” – przyznaje ekspertka.
Dr Agnieszka Izdebska – psycholog i seksuolog kliniczny z Instytutu Psychologii oraz Pracowni Seksuologii Społecznej i Klinicznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Zobacz także:
Temat seksualności dzieci był jednym z przedmiotów dyskusji 11. Ogólnopolskiej Konferencji "Ostrożnie dziecko! Profilaktyka krzywdzenia małych dzieci" zorganizowanej w czerwcu przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę oraz Zakład Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Czy jest się czym niepokoić? "To jest jak najbardziej normalne" – mówi psycholog i seksuolog kliniczny Agnieszka Izdebska z Instytutu Psychologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, rozwiewając pojawiające się czasami wątpliwości rodziców w tej sprawie. Jak wyjaśnia psycholog, roczne dziecko jest zaciekawione całym światem, a więc również swoim ciałem, które jest dla niego fascynujące . "Tak samo, jak ciekawe jest ucho, czy nos tak samo ciekawią dziecko jego narządy płciowe" – powiedziała Izdebska. Nie ma w tym nic dziwnego Seksuolog podkreśliła, że przyczyna, dla której małe dzieci tak chętnie dotykają swoich narządów płciowych, wynika także z tego, iż narządy mają bardzo dużo zakończeń nerwowych . Stąd ich dotyk sprawia szczególną przyjemność. "Z punktu widzenia seksuologii nie ma w tym nic dziwnego, że dziecko lubi się dotykać i to robi" – dodała. Dr Agnieszka Izdebska jest psychologiem i seksuologiem klinicznym z Instytutu Psychologii oraz Pracowni Seksuologii Społecznej i Klinicznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Czy uważacie, że dotykanie narządów płciowych przez roczne dziecko to powód do niepokoju? Napiszcie, co o tym myślicie w komentarzach. Zobacz też: Jak rozmawiać z dzieckiem o seksie? Jak rozwijać zmysły dziecka w wieku 0-3 miesiące Pornografia w sieci: nigdy nie wiadomo z kim rozmawia twoje dziecko [WIDEO]
Temat seksualności dzieci był jednym z przedmiotów dyskusji 11. Ogólnopolskiej Konferencji "Ostrożnie dziecko! Profilaktyka krzywdzenia małych dzieci" zorganizowanej w czerwcu przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę oraz Zakład Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Czy chłopcy są bardziej ekspresyjni? Zdaniem seksuolog, różnice w ekspresji seksualnej między chłopcami a dziewczynkami mogą wynikać z odmiennych wzorców socjalizacyjnych. "Od wczesnego dzieciństwa u dziewczynek bardziej stereotypowo oczekuje się większego hamowania ekspresji seksualnej, a u chłopców taka ekspresja jes t akceptowana albo czasami nawet wspierana " – powiedziała dr Izdebska. Seksuolog podkreśliła, że małe dziecko przyjmuje nieświadomie komunikaty zwrotne na temat swoich zachowań i rejestruje, jaką wzbudza reakcję. "Jeżeli coś się podoba, to dziecko może nasilać pewne zachowania " - mówi psycholog. Stąd pewne informacje zwrotne mają wpływ na to, czy dziecko będzie miało silniejszą, czy słabszą ekspresję seksualną. Sterotypy wpływają na nasze spostrzeganie Dr Izdebska podkreśliła, że jeżeli żyjemy pod wpływem stereotypu, iż mężczyźni mają większe potrzeby seksualne i są bardziej seksualni, to łatwiej interpretujemy u płci męskiej, w tym również u chłopców pewne zachowania jako wyraz ich seksualności, zaś dziewczynkom przypisujemy inne znaczenie. Jak opisała seksuolog, jeżeli np. dziewczynka dąży do przytulenia , to jest to odbierane jako potrzeba bliskości , podczas gdy w przypadku chłopca może być to odebrane jako coś seksualnego. Dr Agnieszka Izdebska jest psychologiem i seksuologiem klinicznym z Instytutu Psychologii oraz Pracowni Seksuologii Społecznej i Klinicznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Czy uważacie, że chłopcy mają większą ekspresję seksualną? Napiszcie, co o tym sądzicie w...
Mikołaj Pawlak zaapelował do Rzecznika Praw Obywatelskich Adama Bodnara o podjęcie wspólnych działań na rzecz obrony prawa rodziców do wychowywania swoich dzieci zgodnie z własnym światopoglądem. Ale chyba nie znajdzie w tej sprawie sojusznika, bo wiele wskazuje na to, że Rzecznik Praw Obywatelskich nie podziela jego zdania. Rzecznik: narzucamy dzieciom ideologię wyznawaną przez wąską grupę Chodzi o warszawską Deklarację LGBT+ na temat społeczności lesbijek, gejów, biseksualistów i osób transseksualnych (LGBT), podpisaną w lutym przez prezydenta stolicy Rafała Trzaskowskiego. To pierwszy tego typu dokument w polskim samorządzie tak zdecydowanie sprzeciwiający się homofobii i nietolerancji w szkołach. Zakłada on m.in. budowę hostelu interwencyjnego dla osób LGBT wykluczonych przez swoje rodziny, powstanie centrum społeczno-kulturalnego dla takich ludzi, przeciwdziałanie przemocy wobec nich oraz zajęcia edukacyjne dotyczące tematyki osób LGBT. Mają się one odbywać zgodnie ze standardami i wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia – WHO. Deklaracja wywołała szeroką dyskusję na temat edukacji seksualnej dzieci w szkołach. Ze strony prawicy padają zarzuty promowania m.in. pedofilii. W internecie pojawiły się opinie, że dzieci będą "uczyć się w szkole masturbować". Rzecznik Praw Dziecka uznał, że deklaracja narusza normy, tradycję i wzory kulturowe w naszym kraju oraz prawo zapisane w Konstytucji RP. Zdaniem Pawlaka nie można wychowania dziecka prowadzić bez uwzględnienia jego dojrzałości, a także wolności jego sumienia, wyznania oraz przekonania. A deklaracja - w jego opinii- narusza te zasady. „Pod pozorem realizacji szczytnych haseł tolerancji i zakazu dyskryminacji, w sferze wychowania dzieci narzuca ona ogółowi rodziców ideologię afirmowaną jedynie przez wąską grupę społeczną ” - napisał Pawlak w liście do RPO. Rzecznik:...
