Premiera „Immersyjnego Dziadka do orzechów” już 17 listopada w Warszawie

Niektórzy mówią, że starość jest nudna i męcząca. Nie zdarza się już nic nowego, a jeśli nawet coś się trafi, to można spokojnie zakładać, że będzie to strata lub choroba, a najpewniej jedno i drugie. Największą stratę poniosłam tuż po czterdziestce, gdy zginął w wypadku mój ukochany mąż, toteż traktowałam te przepowiednie ulgowo – czy mogło spotkać mnie coś gorszego? Najpierw starałam się po prostu żyć, potem żyć interesująco, a wreszcie nauczyłam się także pogody ducha. Dochody miałam przyzwoite, choć, jak to mówią, bez szału, jedyna córka skończyła studia i wyszła za mąż, potem urodziła mi wnuczkę i dużo później także wnuka. Czym się miałam martwić? Nie znam drugiego takiego marudy – Ten mamy optymizm potrafi być naprawdę wkurzający – podsumował zięć jakiś czas temu. – Jakby mama musiała dyrygować rodzinką malkontentów i cudaków tak jak ja, skończyłyby się te arie na cześć życia! – Ty, Bartuś, nie zapominaj, że mówisz także o mojej rodzinie – pogroziłam mu żartobliwie palcem. Dobry z niego chłop, ale za bardzo bierze wszystko do siebie. Czemu tak go boli, że córa przeszła na wegetarianizm, a synek po awanturze wywalczył w końcu dla siebie zajęcia baletowe? – Teraz właśnie mówię o najściślejszej mamy rodzinie – sapnął. – Hanka już się chwaliła, że zapisała się z psiapsiółami na warsztaty ikebany? Lepiej by się zastanowiła, gdzie Tamarka będzie mieszkać, gdy pójdzie na studia! Teraz wielkie halo, gdzie Tamarka będzie mieszkać… Trzeba było myśleć wcześniej, wtedy, gdy mu strzeliło do głowy, żeby sprzedać mieszkanie w Krakowie i wybudować się na wsi u rodziców! Ostatecznie rodzice mu zmarli, przyjaciół tam za wielu nie ma i jak chce pozrzędzić, wydzwania do mnie. – Ty sam jesteś cudak, Bartuś – powiedziałam mu w końcu.– Znasz innego faceta, który by dzwonił do...

„Mamo, mówiłam ci już wcześniej, nie każ mi powtarzać. Nie, nie przyjedziemy w Święta. Ja potrzebuję spokoju, a u Was jak zwykle wszyscy będą skakać sobie do gardeł, kłócić się, jak tylko zaczną się rozmowy o polityce. To ostatnie, czego potrzebuję na koniec tego koszmarnego roku. Z Miłoszem zobaczysz się przecież w sylwestra…” – wyparowała moja córka. A pode mną ugięły się kolana. Rodzina powinna być najważniejsza Całe życie stawiałam rodzinę na pierwszym miejscu. Myślałam, że tak wychowałam swoje dzieci – żeby wiedziały, że to, co najważniejsze, to bliscy. Zaprosiłam na święta syna i córkę z rodzinami. Piotruś się ucieszył, od razu pytał, co mają przywieźć, jak nam pomóc. Martusia od początku nie była zachwycona, aż w końcu powiedziała wprost, że nie przyjadą, „bo nie chcą się kłócić”.   Fakt, jej relacje z bratem nie są najlepsze. Kiedy są w jednym pokoju, często lecą iskry. Nie rozumie Piotrka, jego tradycyjnych poglądów, dziwi się jego żonie, że na wszystko się godzi i tańczy tak, jak jej Piotrek zagra – to słowa Martusi, nie moje... Ona też inaczej wychowuje dziecko niż Piotr swoje dzieci. Zaszczepiła Miłoszka na Covid, gdy tylko uruchomili rejestrację dla 5-latków. Nawet nie pytała, co o tym sądzimy… Do tego przejmuje się tym wszystkim, tą aborcją, o uchodźcach dużo mówi, zadręcza się, bo wszystko drożej, raty kredytu też. Piotrek jest po przeciwnej stronie, cieszy się, że rząd tyle daje na dzieci. Ja i mój mąż stoimy gdzieś pośrodku, bo przecież nie możemy stanąć za jednym dzieckiem.   Myślałam jednak, że w Święta Martusia się opamięta, że jakoś będzie umiała się powstrzymać, że z bratem opłatkiem się podzieli. A ona wypina się na nas wszystkich i łamie mi serce. Ja nie wiem, ile nam jeszcze życia zostało, chcę spędzać czas z moimi wnukami, chcę, żeby było tak, jak Bóg przykazał...

Renifery ciągnące zaprzęg św. Mikołaja? Oczywiście, że kojarzą się nam z Gwiazdką i Bożym Narodzeniem... A wiele młodszych i starszych dzieci uwielbia czerwononosego renifera Rudolfa i renifera Svena z Krainy Lodu. Przekonaj się, że pierniczki renifery mogą okazać się wspaniałą (i pyszną!) dekoracją świątecznego stołu i że są naprawdę bardzo proste do zrobienia. Wyjaśniamy, jak je zrobić i udekorować krok po kroku. Składniki na ciasto piernikowe: 500 g mąki, 1,5 szklanki miodu, szklanka cukru pudru, 3 kostki masła, jajko, łyżeczka sody, szczypta soli, opakowanie przyprawy do piernika Składniki na lukier uniwersalny: białko, szczypta soli, szklanka cukru pudru, łyżka cukru waniliowego Dodatkowe składniki na świąteczne pierniczki renifery: lukier plastyczny (czerwony i niebieski) na oczy i pyszczek lub na oczy — ciemne lub niebieskie perełki jadalne a na pyszczki — czerwone tantliki (M&M'sy) na nosy i ziarenka pieprzu (lub ziela angielskiego ), lukier plastyczny lub małe precelki na rogi Sposób wykonania pierniczków reniferów: Wyrabianie ciasta piernikowego: 1. Miód podgrzewaj na małym ogniu z cukrem, przyprawami i masłem. 2. Co jakiś czas zamieszaj masę, pilnując, by się nie zagotowała. 3. Gdy składniki połączą się, zdejmij naczynie z ognia i odstaw do ostygnięcia. 4. Mąkę przesiej z sodą oraz solą. 5. Dodaj masę miodową i lekko roztrzepane jajko. 6. Wyrób ciasto. 7. Wstaw do lodówki na co najmniej godzinę. Przygotowanie pierniczków: Po godzinie wyjmij ciasto i na posypanej mąką stolnicy rozwałkuj je na grubość 0,5 cm. Wytnij z niego kilka kółek o średnicy 8 cm oraz tyle samo o średnicy 4 cm. Z pozostałego ciasta uformuj dość cienkie wałeczki, a z nich precelki – będą to rogi renifera. Możesz też...