Pochwała samotności: dlaczego powinnyśmy mieć czas tylko dla siebie?

- Po urlopie wychowawczym często pojawia się pomysł założenia własnej firmy, ale większość z nas tego nie robi. Czy mamom brakuje odwagi? - Przede wszystkim brakuje nam pewności siebie. Przez to, że spędzamy tyle czasu z dzieckiem, często nie robiąc nic zawodowo, nasze poczucie wartości spada bardzo nisko. Potrzebujemy czasu na odbudowanie poczucia własnej wartości, żeby móc zrealizować swoje projekty. - Jak przebiega ten proces? - Warto zacząć od poszukiwania swoich mocnych stron. Tego, co umiemy i lubimy robić, co dodaje nam energii, co nas motywuje do działania. Możemy zacząć dzielić się swoją wiedzą lub dowiedzieć czegoś nowego z obszaru, który nas interesuje. Możemy zacząć spotykać się z ludźmi i pomagać im w tym, na czym się znamy. Dzięki takim małym krokom powoli zaczniemy dostrzegać, że to, co wiemy i robimy może mieć wartość dla innych, że jesteśmy w stanie zrobić coś więcej niż zajmować się dziećmi i domem . - Rzeczywiście na tym etapie życia często myślimy, że niczego więcej już nie potrafimy. - To naturalne, skoro spędzamy czas głównie z dzieckiem, zmieniając pieluszki, karmiąc i bawiąc się z nim. Nawet kobiety, które przed narodzinami dzieci zajmowały wysokie stanowiska mogą zacząć wątpić w siebie i swoje kompetencje .  - Nic nie potrafię, wszystko zapomniałam? - Tak czasem myślimy. Ale nie musimy wierzyć tym myślom, możemy zacząć działać pomimo nich. Oczywiście nie wszystkie kobiety potrzebują realizować się zawodowo, niektóre doskonale się spełniają w roli gospodyni domowej. Jeśli jest to ich świadomy wybór, to nie zmuszajmy ich do zmiany. - Czasami nie chcemy wracać do starej pracy, albo nie mamy gdzie. Chciałybyśmy mieć coś swojego, ale brakuje nam pomysłu na firmę. Co wtedy? Skąd czerpać inspirację? - Możemy na przykład zastanowić się, czego nam brakuje, z jakiego produktu lub usługi...

Czas, który spędza dziecko przed komputerem, telewizorem czy telefonem ma znaczenie nie tylko dla jego rozwoju, ale i zdrowia. Ważne jest, aby nie było go zbyt dużo. Nie żyjemy w próżni, trudno jest więc izolować dziecko od współczesnej technologii, dlatego całkowity zakaz korzystania z elektroniki jest krokiem radykalnym i stosowanym, gdy dojdzie do uzależnienia. W jego zapobieganiu kluczowy jest zdrowy rozsądek. Oprócz szeregu wad spędzania czasu przed ekranem, kontakt z wartościowymi programami czy filmami, a nawet grami (tak, grami również!) może być korzystny dla rozwoju dzieci. Najlepiej byłoby więc podejść do tego tematu z głową i dopilnować, żeby dziecko przed komputerem nie siedziało bezmyślnie całymi godzinami. Spis treści: Dziecko przed komputerem – ile czasu Ile godzin przy komputerze to uzależnienie Dlaczego warto ograniczać dziecku czas spędzany przed ekranami Dziecko przed komputerem – ile czasu Zalecenia Amerykańskiego Stowarzyszenia Pediatrów mogą być cenną wskazówką dla rodziców, jak dozować dzieciom w różnym wieku czas przed ekranem telewizora, komputera czy tabletu.  do 2 roku życia – idealnie, gdyby w ogóle nie oglądały telewizji, nie grały na komputerach, tabletach czy telefonach (badania wykazują jednak, że coraz więcej rodziców dzieci poniżej 2 roku życia daje dzieciom smartfony, żeby je czymś zająć i uspokoić. Technologia stała się odpowiednikiem smoczka). od 2-5 roku życia – do godziny dziennie, wartościowe programy i bajki, bez reklam, gry edukacyjne na tablet i telefon. od 6 roku życia – amerykańscy pediatrzy zalecają zachować rozsądek: jeśli ok. 12 godzin dziennie dziecko spędza czas na zabawie, w szkole, otrzymuje odpowiednią dawkę ruchu – wtedy pozostały czas (poza spaniem) może być czasem przed ekranem. Nie zostaje tego dużo: nadal ok. godziny-dwóch....

Dziecko - kochasz je nad życie, ale czasami doprowadza cię do wściekłości. Podnosisz głos, a za chwilę masz wyrzuty sumienia widząc jego wykrzywioną w podkówkę buzię. Obiecujesz sobie, że już nigdy nie nakrzyczysz na dziecko , nie stracisz panowania nad sobą. Do następnego razu. Dzieci marudzą, płaczą, zachowują się irracjonalnie. Odmawiają współpracy, kiedy trzeba się spieszyć. W takich sytuacjach czujesz złość na dziecko. Znowu to robi – myślisz sobie. Robi mi na złość. Już nie mogę. Nie wytrzymam, mam dość. I wybuchasz. Krzyczysz, twoje dziecko się boi, a ty czujesz się podle. Chcesz nauczyć dziecko panowania nad emocjami, ale czujesz, że sama nie jesteś dobrym przykładem. Skąd bierze się ta złość, którą odczuwasz w stosunku do dziecka? Złość nie jest zła Wyobraźmy sobie taką sytuację: codziennie rano budzisz dziecko, żeby iść z nim do przedszkola. Potem biegniesz do pracy. I każdego ranka powtarza się ten sam scenariusz : najpierw dziecko nie chce wstać, potem nie chce się ubrać, potem rozlewa na siebie mleko, potem płacze, bo nie chce wyjść z domu albo zaczyna się czymś bawić i nie chce tej zabawy przerwać. A minuty nieubłaganie mijają. Wiesz już, że znowu wyjdziecie za późno i znowu spóźnisz się do pracy. Boisz się reakcji szefa. Do tego jesteś niewyspana. Co robisz? W którymś momencie pękasz: może już przy ubieraniu, może dopiero przy rozlanym mleku: zaczynasz krzyczeć . Jesteś zła, sfrustrowana i zestresowana. Złość bierze górę. Złość sama w sobie, jako uczucie, nie jest zła. Zły może być sposób, w jaki ją wyrażamy - i to tutaj jest pole do pracy nad sobą. Odczuwamy całe spektrum różnych emocji – niektóre są przyjemne, inne nie. Każda ma jakiś cel, czemuś służy. Złość jest sygnałem ostrzegawczym : coś mi nie pasuje, czuję się zagrożona, moje potrzeby są zaniedbywane. Złość motywuje do zmiany...