Terminy: prometeizm oraz postawa prometejska oznaczają poświęcenie się dla dobra społeczeństwa. Bardzo ważne jest, by postaci Prometeusza nie pomylić z bohaterem innego mitu, Syzyfem. Dzięki naszemu streszczeniu mitu o Prometeuszu i związanych z nim zagadnień, łatwo utrwalisz sobie wszystko, co warto wiedzieć na ten temat.
Spis treści:
Prometeusz był tytanem (tytani to jedni z pierwszych bogów), który ulepił człowieka. Stworzył go z gliny zmieszanej ze łzami i wyposażył w duszę z iskier ukradzionych z rydwanu Heliosa (bóg Słońca).
Ulepiony przez Prometeusza człowiek był nagi, słaby i nieświadomy swoich czynów. Przypominał jednak swą postacią bogów. Prometeusz dał człowiekowi ogień, by go ogrzewał i chronił przed zwierzętami. Naraził się tym Zeusowi, bo ogień mógł być przynależny tylko bogom.
Prometeusz przekazał też człowiekowi wiedzę na temat przyrody, nauczył pisać i liczyć.
Wszystko to rozzłościło Zeusa. Gromowładny wezwał do siebie Hefajstosa (boga ognia) i rozkazał mu stworzyć kobietę o urodzie bogini. Afrodyta (bogini miłości i piękna) obdarowała tę kobiecą postać talentem uwodzenia. Atena (bogini mądrości) nauczyła ją kobiecych prac. Tak powstała Pandora, która zeszła na ziemię z tajemniczą puszką.
Pandora udała się do Prometeusza, ten jednak zorientował się, że to podstęp i odesłał Pandorę. Niestety brat Prometeusza, Epimeteusz, ożenił się z piękną Pandorą. Prometeusz przestrzegał brata, by za nic w świecie nie otwierał puszki Pandory. Na próżno. Z chwilą jej otwarcia na świat wydostały się smutki, choroby i cierpienia.
Prometeusz nie mógł się z tym pogodzić. Zabił wołu i podzielił go na dwie części. Jedną stanowiło mięso pokryte skórą, drugą — kości przykryte warstwą tłuszczu. Tytan zawołał Zeusa i zapytał, którą część wybiera jako ofiarę dla siebie. Zeus wybrał część z tłuszczem, spodziewając się, że pod nim znajduje się mięso. Gdy odkrył, że tłuszcz przykrywa kości — rozgniewał się nie na żarty. Rozkazał przykuć Prometeusza do góry Kaukazu. Tam orzeł codziennie wyszarpywał Prometeuszowi wątrobę, która odrastała, by znów stać się łupem orła.
Prometeusz jest symbolem buntu wobec boga Zeusa oraz miłości do ludzi. Próbuje sprzeciwiać się bogom i dać człowiekowi wolność i niezależność. Pomaga człowiekowi bezinteresownie. Kara, jaka go za to spotyka, wiąże się z niewyobrażalnym cierpieniem.
Prometeusz jest postrzegany jako prawdziwy bohater i postać godna naśladowania. Prometejską postawę odnajdziemy m.in. w postaci Konrada z III części Dziadów (gdy bluźni przeciw Bogu, chcąc cierpieć za miliony ludzi).
Zobacz także:
Dziady cz. III to utwór, który powstał w 1832 roku. Jest to ostatnia część cyklu Dziadów . W przeciwieństwie do części II i IV akcja dramatu nie dzieje się w Zaduszki i trwa dłużej niż jeden dzień. Spis treści: Dziady cz. III – plan wydarzeń Dziady cz. III – streszczenie Geneza utworu Dziady cz. III Dziady cz. III – opis bohaterów Dziady cz. III – plan wydarzeń Przemiana Gustawa w Konrada. Spotkanie wigilijne w celi Konrada. Rozmowy o aresztowaniach przyjaciół. Pieśń zemsty Konrada. Mała Improwizacja. Wielka Improwizacja. Egzorcyzmy księdza Piotra. Widzenie Ewy. Widzenie księdza Piotra. Sen Senatora. Historia Cichowskiego. Plany zabicia Rollinsona. Przepowiednia księdza Piotra. Bal u Senatora. Śmierć Doktora porażonego piorunem. Spotkanie księdza Piotra i Konrada. Przybycie upiorów. Podróż więźniów w głąb Rosji, przybycie do Petersburga. Spotkanie Pielgrzyma z mieszkańcem miasta. Przegląd wojska. Przepowiednie Oleszkiewicza. Dziady cz. III – streszczenie Scena I (tzw. scena więzienna) W celi więziennej śpi mężczyzna. Stoi nad nim anioł, który przepowiada mu wolność. Więzień budzi się. Nie wierzy w słowa anioła. Przecież to niemożliwe, by w zniewolonym kraju zaznał prawdziwej wolności. Mężczyzna postanawia, że żywy, zostanie dla ojczyzny umarły i zmienia imię: odtąd nie jest Gustawem a Konradem. Data jego śmierci jako Konrada i narodzin jako Gustawa to 1 listopada 1823. Scena II Wielka Improwizacja Jest dzień Wigilii. Cela Konrada jest największa, więc to właśnie w niej zbierają się więźniowie. Rozmowy dotyczą głównie losu aresztowanych oraz ich bliskich. Jan Sobolewski opowiada, jak na rozkaz cara na Sybir zesłano...
Choć rozprawka nie należy do najłatwiejszych form wypowiedzi – są tacy, którzy uważają, że wolą pisać rozprawki niż referaty, charakterystyki postaci czy dyktanda. Dzięki naszym podpowiedziom dowiesz się, jak można napisać rozprawkę na piątkę. Oto najważniejsze informacje o kompozycji, argumentach i błędach, których lepiej unikać. Spis treści: Kompozycja rozprawki Jak napisać rozprawkę Jak napisać rozprawkę problemową (przykłady) Jak napisać rozprawkę porównawczą (przykłady) Jak napisać rozprawkę interpretacyjną (przykłady) Jak napisać rozprawkę... źle (przykłady błędów) Przykładowa rozprawka Kompozycja rozprawki Rozprawka ma określoną kompozycję – składa się ze wstępu, rozwinięcia i zakończenia. Każdą z trzech części rozprawki pisze się według określonych zasad, pamiętając, by łączyły się w spójną, logiczną całość. Jak napisać wstęp rozprawki? Wstęp rozprawki to część, którą śmiało można zostawić sobie na koniec. Bardzo często właśnie tak postępują naukowcy – redagują wstęp, dopiero gdy ukończyli już pisanie głównej części swojej pracy. Piszą wówczas początek z perspektywy osoby, która wie, co zawiera rozprawa. Jeśli chcesz zacząć pisanie od wstępu – dobrze poprzedzić tę czynność zredagowaniem planu rozprawki, przemyśleniem tematu i argumentów, których zechcesz użyć. Co powinien zawierać wstęp rozprawki? wprowadzenie w temat, zarysowanie poruszanego problemu, cytat nawiązujący do tematu rozprawki (dobrze jest go przywołać, ale nie jest obowiązkowy). Wstęp rozprawki nie musi być długi. W zależności od tego, jak bardzo zamierzasz rozwinąć swoją rozprawkę, wystarczy gdy będzie się składał z: jednego akapitu (w przypadku krótkiej rozprawki), dwóch lub trzech akapitów (w przypadku...
