Mit o Syzyfie był między innymi inspiracją do powstania związku frazeologicznego „syzyfowa praca”, oznaczającego ciężkie starania, wysiłki, nieprzynoszące żadnych efektów. Mitologiczny motyw Syzyfa znajduje zastosowanie także w dziedzinie psychologii. Tak zwany syndrom Syzyfa pojawia się między innymi u sportowców, którzy mimo wciąż podejmowanych wysiłków nie osiągają lepszego wyniku w klasyfikacjach (choć teoretycznie powinni być coraz lepsi).
Spis treści:
Syzyf był człowiekiem popularnym i lubianym. Cieszył się również szacunkiem bogów. Często zapraszano go na uczty i uroczystości, które odbywały się na Olimpie, siedzibie bogów. Syzyf jadał tam pokarmy, które pozwalały mu utrzymać wiecznie młody wygląd. Miał jednak pewną słabość, którą była skłonność do plotkowania. Bogom niezbyt się to podobało, ale nie gniewali się na Syzyfa do czasu, gdy ten wyjawił tajemnicę Zeusa.
Zagniewany Zeus postanowił ukarać Zeusa śmiercią. Przebiegły Syzyf nakazał żonie, by nie urządzała mu pogrzebu. W ten sposób chciał mieć powód, by wrócić na ziemię i dopilnować spraw związanych ze swym pochówkiem. Opuściwszy Hades, krainę zmarłych, Syzyf wcale nie zamierzał tam wracać. Ukrył się, a gdy Zeus posłał doń samego boga śmierci, Tanatosa — Syzyf uwięził go w lochach. W tej chwili z ziemi zniknęła śmierć, a ludzie zyskali nieśmiertelność.
Bogowie nie mogli tego tak zostawić. Bóg Hermes uwolnił Tanatosa, który sprowadził Syzyfa do Tartaru, najbardziej mrocznej części Hadesu. Jak głosi mit, aż do dziś wtacza pod górę głaz, który na szczycie spada i Syzyf musi znów go wtaczać.
Mit o Syzyfie jest mitem pesymistycznym — ukazuje bezsens życia i śmierci. Syzyf był królem Koryntu, który stracił tron i uznanie, gdy zdradził sekret Zeusa. Dwa razy udało mu się oszukać śmierć. Za trzecim razem nie był dość przebiegły i został ukarany.
W opowieści ukazana jest mitologiczna wizja czasu. Praca Syzyfa jest nieskończona, czas jest czymś w rodzaju zamkniętego kręgu, symbolem uwięzienia człowieka w schematach, w błędnym kole.
Syzyf stał się również symbolem francuskiego egzystencjalizmu. Ma świadomość braku celu swej pracy, lecz nie poddaje się i zaczyna wszystko wciąż od nowa. Człowiek, podobnie jak Syzyf, pomimo absurdu życia powinien szukać wartości w sobie i tym, co robi, i nie oddawać się mimo braku efektów.
Ukarany przez bogów Syzyf ma wtaczać na szczyt góry ciężki głaz, lecz kamień stacza się za każdym razem gdy Syzyf zbliża się do szczytu. To właśnie stąd pochodzi związek frazeologiczny „syzyfowa praca” - praca, której nigdy nie da się skończyć, która nie przynosi rezultatów.
Syzyf był władcą Koryntu. Dobrze wypełniał swoje obowiązki. Państwo było bogate, ludowi żyło się dostatnio. Syzyfowi niczego nie brakowało do szczęścia, był jednym z tych, o których można powiedzieć, że urodzili się pod szczęśliwą gwiazdą.
Miał zaszczyt często bywać na Olimpie. Niestety, zgubiło go zamiłowanie do rozsiewania plotek. Syzyf nie potrafił utrzymać w sekrecie żadnej powierzonej mu tajemnicy.
Zaletami Syzyfa była odwaga i kreatywność. Dzięki sprytowi podkradał z Olimpu nektar i ambrozję. Potrafił przechytrzyć nawet Tanatosa, władcę śmierci. Przyczynił się w ten sposób całej ludzkości (wraz z uwięzieniem Tanatosa śmierć przestała istnieć). Odsunął w ten sposób od ludzi to, czego bali się najbardziej, czyli śmierć i choroby.
Zobacz także:
„Balladyna” Juliusza Słowackiego jest przykładem polskiego dramatu romantycznego. Utwór posiada luźną kompozycję i składa się z pięciu aktów. Spis treści: „Balladyna” : plan wydarzeń „Balladyna” : streszczenie krótkie „Balladyna”: streszczenie szczegółówe Geneza i gatunek utworu „Balladyna” „Balladyna”: opis bohaterów Porównanie Aliny i Balladyny „Balladyna”: plan wydarzeń Opowieść Pustelnika o utracie tronu. Porada Pustelnika dla Kirkora. Rozkaz Goplany. Przybycie Kirkora do domu Balladyny i Aliny. Rywalizacja sióstr – zbiory malin. Śmierć Aliny z ręki Balladyny. Krwawa plama na czole Balladyny. Ślub Balladyny z Kirkorem. Zamknięcie matki w wieży. Próby przejęcia władzy przez Balladynę. Śmierć Kirkora. Plany Balladyny wobec Kostryna. Śmierć Kostryna. Balladyna w roli sędziego. Śmierć Balladyny. „Balladyna”: streszczenie krótkie W ubogim domu mieszka Wdowa z dwiema córkami – Aliną i Balladyną. Pierwsza jest delikatna i łagodna, druga zaś żądna władzy, zaborcza, egoistyczna. Pewnego dnia za sprawą nimfy Goplany przybywa do nich książę Kirkor. Mężczyzna szuka żony i jest zauroczony obiema siostrami. O tym, czy żoną księcia zostanie Alina czy Balladyna, ma rozstrzygnąć „malinowy konkurs”. Wygra ta, która pierwsza uzbiera i przyniesie dzban malin. Balladyna widząc, że nie ma szans na wygraną z Aliną, zabija siostrę. Morderczyni wraca i okłamuje księcia Kirkora – twierdzi, że Alina uciekła z innym mężczyzną. Kłamstwo sprawia, że zostaje żoną księcia. Balladyna wstydzi się tego, skąd pochodzi, dlatego zamyka matkę w wieży. Ogarnięta żądzą władzy rozmyśla, jak pozbyć się męża i zasiąść na tronie. Kiedy Kirkor wyrusza na...
Problematyka „Katarynki” to dramat niewidomej dziewczynki i wpływ, jaki wywiera dziecko na pana Tomasza. Dwoje bohaterów ukazanych zostało na zasadzie kontrastu – choć powinna ich dzielić przepaść nie do pokonania, losy obojga łączą się i oddziałują na siebie w nieoczekiwany sposób. Znajomość noweli Bolesława Prusa może okazać się pomocna podczas pisania rozprawek dotyczących takich motywów jak: dzieciństwo, bieda, kalectwo, empatia, muzyka, rola sztuki, kultura popularna kontra kultura wysoka, bezinteresowna pomoc, zmiana zachodząca w zachowaniu bohatera. Spis treści: „Katarynka” – plan wydarzeń „Katarynka” – streszczenie krótkie „Katarynka” – streszczenie szczegółowe Geneza i gatunek utworu „Katarynka” „Katarynka” – opisy bohaterów „Katarynka” – plan wydarzeń Utwór Bolesława Prusa da się streścić w kilku punktach: Przedstawienie postaci pana Tomasza. Nienawiść i pogarda mężczyzny do kataryniarzy. Obserwacja dziewczynki i odkrycie jej choroby. Pojawienie się kataryniarza na podwórzu. Wściekłość mężczyzny. Radość dziewczynki. Zmiana w podejściu pana Tomasza. Prośba pana Tomasza o wpuszczanie kataryniarza na podwórko. Pomoc i wsparcie dla dziecka. „Katarynka” – streszczenie krótkie Pan Tomasz był eleganckim, zamożnym kawalerem w podeszłym wieku, byłym mecenasem. Nienawidził kataryniarzy tak bardzo, że był gotów płacić stróżom, aby tylko nie wpuszczali ich na podwórko. Pewnego dnia do mieszkania naprzeciwko wprowadziły się ubogie szwaczki z ośmioletnią dziewczynką. Dziecko było smutne, bez energii, blade. Spędzało w oknie całe dnie. Pan Tomasz zorientował się, że dziewczynka jest niewidoma, gdy pewnego razu zobaczył, że patrzy prosto w słońce. W słońce, którego blask nie był w stanie jej...
Antygona jest ostatnim utworem z cyklu tragedii tebańskich. Trylogia tebańska obejmuje jeszcze dwa utwory Sofoklesa, którymi są: Król Edyp i Edyp w Kolonos . Wszystkie nawiązują do słynnych starożytnych mitów rodu Labdakidów. W ostatnim dziele przedstawione są końcowe dzieje głównego bohatera, który jest rozdarty pomiędzy prawem boskim a prawem ludzkim. Spis treści: Antygona – plan wydarzeń Antygona – streszczenie krótkie Antygona – streszczenie szczegółowe Geneza utworu Antygona Antygona – opis bohaterów Antygona – plan wydarzeń Plan wydarzeń Antygony można przedstawić w następujących punktach: Zakaz pogrzebania ciała Polinejkesa. Dyskusja Antygony z Ismeną. Decyzja Antygony dotycząca pogrzebania brata. Rozmowa Kreona z Chórem Tebańskich Starców. Złamanie zakazu. Zarzuty Kreona. Porwanie Antygony. Próba ratowania Antygony przez Ismenę. Bunt Hajmona. Wyrok na Antygonę. Przepowiednia Tyrezjasza. Zmiana decyzji Kreona. Śmierć Antygony i Hajmona. Samobójstwo Eurydyki. Rozpacz Kreona. Antygona – streszczenie krótkie Akcja tragedii rozpoczyna się w Tebach. Miasto właśnie stoczyło walkę z wrogimi wojskami, w wyniku której zginęli dwaj bracia : Eteokles i Polinejkes. Pierwszy został uznany za bohatera wojennego, drugi za zdrajcę i tchórza. Oboje zginęli w wyniku bratobójczego starcia o tron. Ich siostra Antygona chce dokonać pochówku Polinejkesa , jednak jest to wbrew zakazowi aktualnego władcy Teb – Kreona. Antygona, mimo wszystko dokonuje symbolicznego pochówku, za co zostaje skazana na śmierć . Hajmon, narzeczony Antygony i syn Kreona, jest zrozpaczony tę decyzją. Błaga ojca o wybaczenie, jednak władca Teb pozostaje nieugięty. Antygona zostaje skazana na brutalną...
