Szczepionka na rotawirusy chroni przed zakażeniem rotawirusami, które u niemowląt i małych dzieci powoduje nasiloną biegunkę, a często też wymioty, gorączkę i ogólne osłabienie. O ile w przypadku starszych dzieci i dorosłych zakażenie na ogół nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia, to w przypadku dzieci do 2. roku życia może w krótkim czasie doprowadzić do odwodnienia, a nawet śmierci.
Rotawirusy przenoszone są drogą pokarmową i są bardzo zakaźne – niemal każde dziecko na świecie ma z nimi do czynienia zanim ukończy piąty rok życia. Szczepionka na rotawirusy jest najskuteczniejszą metodą ochrony przed zachorowaniem i ciężkim przebiegiem zakażenia.
Spis treści:
Biegunka i wymioty, które mogą być objawami zakażenia rotawirusem, powodują utratę wody z organizmu, a to u bardzo małego dziecko może w błyskawicznym tempie doprowadzić do odwodnienia. Jeżeli dziecko nie zostanie na czas przewiezione do szpitala, może dojść nawet do jego zgonu.
Przyjęcie szczepionki na rotawirusy w wymaganych dawkach gwarantuje:
Szczepionka na rotawirusy chroni przed zakażeniem przez co najmniej 2 lata, czyli w czasie największego ryzyka zachorowania u dzieci na biegunkę rotawirusową. Nie chroni przed biegunką wywołaną przez inne wirusy lub bakterie.
Szczepionka nie jest przeznaczona dla niemowląt, które mają:
Szczepionka przeciwko rotawirusom jest bezbolesna. To jej duża zaleta. Podaje się ją doustnie, ma formę słodkich w smaku kropli.
Na rynku dostępne są szczepionki na rotawirusy, które podaje się w dwóch i trzech dawkach. Oba preparaty są tak samo skuteczne. Rodzice często pytają, czy pierwsza dawka szczepionki daje ochronę przed rotawirusami. Choć nie ma badań naukowych, które by to potwierdziły, z obserwacji wynika, że nawet niepełny schemat szczepienia zmniejsza ryzyko ciężkiego przebiegu zakażenia rotawirusami.
Pierwsza dawka szczepionki w pełni chroni przez 4-8 tygodni po jej podaniu, czyli do czasu podania drugiej dawki. Jeśli dziecko przyjmie wszystkie zalecane dawki, uzyskuje ochronę na 2-4 lata.
Szczepionkę powinny przyjąć niemowlęta między 6. a 24. tygodniem życia, przy czym:
Zaleca się podanie szczepionki już na pierwszej wizycie szczepiennej, czyli ok. 6-8 tygodnia życia niemowlęcia. Szczepienia na rotawirusy można wykonać równolegle z innymi szczepionkami z kalendarza szczepień (z wyjątkiem szczepienia przeciw gruźlicy).
Szczepionkę na rotawirusy bezwzględnie powinny otrzymywać wcześniaki i dzieci przewlekle chore przebywające dłużej w szpitalach, ze względu na większe ryzyko zachorowania na biegunkę na oddziałach szpitalnych.
Szczepionka jest dobrze tolerowana przez niemowlęta. Rzadko po szczepieniu występują takie objawy, jak:
Chwilowej zmianie może ulec także zachowanie dziecka po szczepieniu na rotawirusy – niemowlę może stać się bardziej rozdrażnione i marudne.
W przypadku wystąpienia jednego z powyższych objawów po szczepieniu na rotawirusy należy skontaktować się z lekarzem. Jeżeli dziecko zwymiotuje szczepionkę, lekarz oceni czy nie będzie konieczne powtórzenie szczepienia.
Zachowanie szczególnej higieny przez osoby z bliskiego otoczenia dziecka, które zostało niedawno zaszczepione, jest bardzo ważne. Szczepionka na rotawirusa zawiera żywego (ale pozbawionego zjadliwości) ludzkiego rotawirusa RIX4414, który po iniekcji może być wydalany w stolcu. Dotyczy to głównie szczepionki Rotarix. Po podaniu pierwszej dawki w 25 proc. przypadków dochodzi do wydalania wirusa. W przypadku szczepionki RotaTeq dotyczy to tylko 9 proc. dzieci. Po drugiej dawce zdarza się to rzadziej. Aby uniknąć przeniesienia wirusa, przez kilka dni po szczepieniu należy dokładnie myć ręce po każdej zmianie pieluszki dziecka.
Potencjalne ryzyko przeniesienia wirusa na inną osobę nie oznacza, że dziecko również może się nim zarazić, np. wkładając brudne rączki do buzi. Po szczepieniach na rotawirusy niemowlę nabywa na nie odporności (na minimum dwa lata), więc nie może ciężko zachorować. Zarażenia osoby z bliskiego otoczenia zaszczepionego dziecka, nawet po przeniesieniu wirusa, również nie należy się obawiać. „U osób z kontaktu nie obserwowano jakichkolwiek objawów klinicznych”, jak czytamy w charakterystyce szczepionki Rotarix.
Zobacz także:
Do odwodnienia u dziecka może dojść szybciej niż u dorosłych. Gdy organizm potrzebuje płynów, wysyła wyraźne sygnały, że chce się pić, ale u dzieci (u osób starszych również) pojawiają się one zbyt późno. Dlatego rodzice powinni pilnować odpowiedniego nawodnienia dziecka, znać objawy odwodnienia i w razie potrzeby wezwać pomoc. Odwodnienie u niemowlaka i małego dziecka może mieć drastyczny przebieg i grozić utratą przytomności, uszkodzeniem pracy narządów wewnętrznych, a nawet śmiercią. Woda jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania organizmu – jest najważniejszym składnikiem komórek, tkanek, krwi, skóry, bierze udział w najróżniejszych procesach zachodzących w organizmie, np. w trawieniu pokarmów, dlatego powinna nie powinno jej brakować. Objawy odwodnienia u dzieci Najczęstszym objawem odwodnienia jest pragnienie. Ale nie zawsze się ono pojawia. Zdarza się, np. przy wymiotach lub gorączce, że dziecko nie chce pić. Sygnałem, który powinien niepokoić, jest fakt, że dziecko nie piło (i nie jadło) od kilku godzin – im młodszy maluch, tym ten czas powinien być krótszy. Dziecko rzadziej siusia, a jego mocz ma kolor ciemnożółty . Poza tym ma spieczone usta i suchy język. Kiedy dziecko jest odwodnione, zmienia się też jego zachowanie. Odwodnione dziecko: jest senne, nie chce się bawić, może być bardzo marudne i płaczliwe może być pobudzone. Gdy odwodnienie jest poważne, staje się widoczne również na skórze. Po uszczypnięciu na brzuchu pozostaje fałdka, która bardzo wolno znika . Skutkiem odwodnienia u dziecka jest także zapadnięcie się gałek ocznych, obniżenie sprawności intelektualnej i koordynacji ruchowej dziecka. Ciężkie odwodnienie może skutkować drgawkami lub śpiączką, a nawet zagrażać życiu Najpoważniejszymi skutkami odwodnienia u dziecka mogą być zaburzenia pracy układów wewnętrznych, w...
Biegunka u niemowlaka może mieć różny przebieg, ważne jednak, by dziecko jak najszybciej znalazło się pod opieką lekarza. Nawet jeśli wydaje ci się, że rozwolnienie minęło! Do czasu konsultacji ze specjalistą możesz podawać niemowlęciu lekkie zupy i niektóre leki. Co podać na biegunkę u niemowlaka? Biegunka u niemowląt ma różne przyczyny i to od nich w dużej mierze zależy leczenie. Przyczyny biegunek u niemowląt: Zakażenia wirusowe – około 40-50% biegunek powodują rotawirusy. Zakażenia bakteryjne, np. drobnoustrojami czerwonki, E. coli czy salmonellą. Błędy dietetyczne, np. podanie niemowlęciu niedojrzałych owoców. Zatrucie pokarmowe powstające w wyniku spożycia nieświeżej potrawy. Podawanie antybiotyków, które eliminują z przewodu pokarmowego dobroczynne bakterie, ustępując miejsca bakteriom chorobotwórczym. Zakażenie pasożytnicze, np. lamblioza, a także grzybicze. Alergia lub nietolerancja pokarmów. Biegunka łagodna Biegunka zwana inaczej niestrawnością. Dziecko oddaje kilka luźnych, pienistych stolców na dobę. Czuje się przy tym dobrze, nie ma gorączki ani wymiotów. Co podać? Wyeliminuj na dwa dni inne pokarmy i karm dziecko wyłącznie piersią. W przypadku malca karmionego butelką stosuj dietę bezmleczną i bezglutenową, podając zmiksowaną marchewkę z mięsem, kleik ryżowy, tarte jabłko. Takie postępowanie z reguły przynosi poprawę. Biegunka średnio ostra Dziecko oddaje kilka do kilkunastu stolców na dobę, jest w złym humorze, wyraźnie osłabione, płacze, traci na wadze. Może wykazywać objawy odwodnienia, a także mieć gorączkę. Czasem wymiotuje. Co podać? U maluszka karmionego piersią nie przerywaj karmienia, natomiast po porozumieniu się z lekarzem podawaj mu roztwór Gastrolitu, np. dwie łyżeczki co pół godziny. Dziecku karmionemu butelką na 4 godziny odstaw mieszanki mleczne i stosuj „dietę...
Wymioty u niemowlaka bardzo często wywołują duży niepokój u rodziców, jednak trzeba pamiętać, że jest to naturalna reakcja obronna organizmu. W ten sposób pozbywa się on pokarmu, którego nie jest w stanie strawić z różnych powodów. Przyczyną wymiotów może być także zbyt łapczywe jedzenie dziecka , „nałykanie się” powietrza podczas ssania mleka lub nawet zakrztuszenie. Może być też spowodowane refluksem żołądkowo-przełykowym oraz infekcją wirusową połączoną z biegunką i gorączką. Wymiotów u niemowlaka nie można lekceważyć i trzeba szybko im przeciwdziałać, aby dziecko nie odwodniło się, co może skończyć się pobytem w szpitalu. Wymioty u niemowlaka: wymioty a ulewanie objawy przyczyny leczenie domowymi sposobami kiedy do lekarza Na czym polegają wymioty u niemowlaka i czym się różnią od ulewania Wymioty u niemowlaka polegają na skurczowym wypróżnianiu zawartości żołądka przez usta, a czasem również przez nos. Dochodzi do nich na skutek podrażnienia błony śluzowej żołądka lub ściany gardła, a także pobudzenia przez bodźce toksyczne, chemiczne w wyniku czego następuje napinanie mięśni przepony, brzucha, żołądka i przełyku. Wymioty mogą wystąpić nagle lub też mogą być poprzedzone długotrwałym uczuciem mdłości. Na ogół tak małe dzieci wymiotują częściej niż kilkulatki. Jeżeli niemowlę reaguje gwałtownym wymiotowaniem po jedzeniu mamy wówczas do czynienia z wymiotami chlustającymi , podczas których zwracana jest cała treść pokarmowa (jest to spowodowane wadą wrodzoną przewodu pokarmowego, o czym piszemy poniżej w przyczynach wymiotów). Chlustające wymioty u niemowląt są także spowodowane połykaniem powietrza, w czasie szybkiego picia mleka oraz delikatnością żołądka dziecka, który nie jest jeszcze mocno rozciągliwy. Nie jest to powód do dużego niepokoju, chyba że w ich wyniku dziecko nie...
